Maślak zwyczajny
Z Wikipedii
| Maślak zwyczajny | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | grzyby |
| Typ | grzyby podstawkowe |
| Klasa | podstawczaki |
| Podklasa | podstawczaki pieczarkopodobne |
| Rząd | borowikowce |
| Rodzina | borowikowate |
| Rodzaj | maślak |
| Gatunek | maślak zwyczajny |
| Nazwa systematyczna | |
| Suillus luteus | |
Maślak zwyczajny (Suillus luteus) – gatunek grzyba z rodziny borowikowatych. W Polsce jest gatunkiem bardzo pospolitym, występującym od lata do jesieni w lasach sosnowych.
[edytuj] Charakterystyka
- Kapelusz
- średnica 4 - 15 cm, ciemnobrązowy, czekoladowobrązowy, czasami żółtobrązowy. Na młodych grzybach półkulisty, potem spłaszczony, szeroki. Skórka promieniście żyłkowana, lepka i błyszcząca, w czasie suszy wyschnięta. Daje się łatwo oddzielić od miąższu.
- Rurki
- długość 6 – 12 mm, cytrynowożółte rurki, u młodych owocników zakryte białą, błoniastą osłoną częściową. U osobników dorosłych resztki tej osłony pozostają na trzonie w postaci białofioletowego, przyrośniętego pierścienia. Pory rurek początkowo okrągławe, na starszych okazach kanciaste.
- Trzon
- wysokość 4 – 11 cm, grubość 1 – 2,5 cm, jasnożółty, na górnej części występują brązowe ziarenka. Bardzo charakterystyczną cechą jest występowanie na trzonie skórkowatego pierścienia. Po tym można go rozróżnić od bardzo podobnego maślaka ziarnistego, który nie ma tego pierścienia.
- Miąższ
- kremowy, cytrynowożółtego koloru, o słabym, charakterystycznym zapachu i łagodnym, lekko kwaskowatym smaku.
- Wysyp zarodników
- rdzawoochrowy. Zarodniki gładkie, elipsoidalne, o rozmiarach 7 – 11 x 2,5 – 4 μm.
- Biotop, Wymagania
- lasy iglaste. Rośnie na ziemi, głównie pod sosną, gdyż współżyje z jej korzeniami – zjawisko mikoryzy. W całej Polsce
bardzo pospolity, z wyjątkiem wyższych położeń górskich. Występuje od maja do października, ale przy ciepłej jesieni i późnej zimie znajdowano dorodne osobniki w połowie grudnia.
[edytuj] Znaczenie
Grzyb jadalny : zaliczany do jednego z najsmaczniejszych gatunków zbieranych w Polsce. Nadaje się do duszenia, smażenia i marynowania, nie nadaje się do suszenia, ani do transportu. Skórkę z kapelusza należy usunąć przed spożyciem. Jest bardzo często atakowany przez owady, powodujące jego robaczywienie.
