Mehmed VI
Z Wikipedii
Mehmed VI, prawdziwe imię Mehmed Vahdettin lub Mehmed Vahideddin (ur. 14 stycznia 1861, zm. 16 maja 1926) był ostatnim sułtanem imperium ottomańskiego.
W 1916 został nastepcą tronu, po tym jak syn sułtana Abd-ul-Aziza popełnił samobójstwo. Został koronowany 4 lipca 1918.
Objął władzę w najbardziej dramatycznym momencie dla imperium otomańskiego. Kraj przegrał I wojnę światową, a spora część imperium została podzielona pomiędzy Francję i Wielką Brytanię. Terytoria te zostały później uznane jako mandatowe. W 1920 Turcja podpisała Traktat z Sèvres, który m.in. potwierdził mandaty, a także dokonał podziału dawnego imperium, wprowadził kapitulację czyli wyjęcie cudoziemców spod sądów tureckich i ograniczenia sił zbrojnych.
Wywołało to opór tureckich nacjonalistów. Nowy rząd pod przywództwem Mustafy Kemala, znanego później jako Kemal Attatürk, odsunął skompromitowanych poprzedników i sam objął władzę. 1 listopada 1922 sułtanat został zniesiony. Odsunięty od władzy sułtan, wyjechał z kraju na pokładzie brytyjskiego okrętu Malaya 17 listopada. Zmarł na wygnaniu w San Remo.
| Poprzednik Mehmed V |
 |
sułtan Imperium osmańskiego 1918-1922 |
|
Następca urząd zniesiono |
