Michał Kaczorowski
Z Wikipedii
Michał Kaczorowski (ur. 27 września 1897 w Częstochowie - zm. 15 marca 1975 w Warszawie) - ekonomista, polityk.
Studiował na UW. Był specjalistą w dziedzinie planowania przestrzennego i budownictwa. Podczas II wojny światowej był wykładowcą na Tajnej Wszechnicy Polskiej. Od 1947 był prof.Wydziału Architektury PW.
Był uczestnikiem powstań śląskich.
Był wiceprzewodniczącym Komisji Planowania Regionalnego Warszawy i współorganizatorem Towarzystwa Osiedli Robotniczych.
Do 1939 pracował jako urzędnik w ministerstwie skarbu. W 1939 uczestniczył w obronie Warszawy, a następnie - do 1944 - był członkiem Konspiracyjnej Komisji Urbanistycznej. Był pracownikiem Biura Planu Regionalnego i Biura Planu Krajowego.
W 1944 był kierownikiem Biura Planowania i Odbudowy przy PKWN w Lublinie. Od 24 maja 1945 do 1 kwietnia 1949 był ministrem odbudowy kraju w rządach Edwarda Osóbki-Morawskiego i Józefa Cyrankiewicza.
W 1948 był inicjatorem utworzenia Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego, a w latach 1949 - 1971 był jego dyrektorem. Od 1955 do 1959 był również dyrektorem Instytutu Urbanistyki i Architektury.
Od 1945 do 1947 był posłem do KRN, a w latach 1947 - 1952 był posłem na Sejm.
Należał do PPS, gdzie w latach 1945 - 1948 był we władzach partii. Od 1948 należał do PZPR.
Michał Kaczorowski zmarł 15 marca 1975 i został pochowany na warszawskich Powązkach.
Prof. Michał Kaczorowski był autorem licznych prac z zakresu zagadnień mieszkaniowych, polityki terenowej, odbudowy i planowania miast w tym Warszawy i jej rejonu.
[edytuj] Wybrane publikacje
- Zagadnienia ekonomiki projektowania architektonicznego (1958)
- Początki odbudowy kraju i stolicy (1979)
[edytuj] Żródła
- Encyklopedia Warszawy z 1994
- Leksykon historii Polski z 1995
- Jerzy Waldorff, Hanna Szwankowska, Danuta Jendryczko, Barbara Olszewska, Zofia Czyńska, Cmentarz Powązkowski w Warszawie z 1984
