Miodokwiat krzyżowy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Miodokwiat krzyżowy

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	storczykowce
Rodzina	storczykowate
Rodzaj	miodokwiat
Gatunek	Miodokwiat krzyżowy
Nazwa systematyczna
Herminium monorchis (L.) R. Br. Hortus Kew., ed. 2. (Ait.) 5: 191. 1813

Miodokwiat krzyżowy (Herminium monorchis (L.) R. Br.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny storczykowatych. Jedyny przedstawiciel rodzaju Herminium w Europie. Występuje w Eurazji od Hiszpanii po Japonię, z wyjątkiem dalekiej północy i obszaru śródziemnomorskiego. W wielu krajach europejskich wymiera, zginął już w Czechach i Finlandii. W Polsce ze znanych w sumie 18 stanowisk zachowało się do dziś prawdopodobnie tylko jedno – w dolinie Rospudy (odkryte w 1987 r.)

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Tworzyć może zarówno pędy delikatne o wysokości 8 cm, jak i sięgające 45 cm wysokości, mocne. Rosną w skupieniach po 2-8 osobników.

Łodyga: Prosta, wzniesiona, naga. Zielona, czasem żółto nabiegła.

Część podziemna: Bulwa pojedyncza do 1 cm średnicy, okrągła. Nad nią wyrastają z pędu długie, podziemne rozłogi wytwarzające nowe rośliny.

Liście: wyrastają u nasady pędu, zwykle 2, rzadko więcej (do 4). Równowąskolancetowate do jajowatych, całobrzegie, tępe lub ostre. Pod kwiatostanem 1-2 małe liście przysadkowe.

Kwiaty: Kwiaty zebrane na szczycie łodygi w pojedynczy, wielokwiatowy kłos o długości 3-10 cm. Kwiaty grzbieciste, o kolorze żółtozielonym. Przysadka do 5 mm długości, skręcona, żółtawa i w górnej części zgięta w dół, tak że kwiaty są zwieszone. Warżka ma 2-3,5 mm długości i jest wyraźnie 3-zębna. Ostroga jest ledwo widoczna (tylko 0,5 mm długości). Górny i boczne płatki mają ok. 2,5 mm długości. Prętosłup osiąga 1 mm długości. Kwiaty produkują nektar, gromadzony w płytkiej ostrodze i emitują silny zapach miodu, anyżu lub piżma. Zapylane są przez drobne gatunki błonkoskrzydłych Hymenoptera i muchówek Diptera, kwitną od maja do lipca.

Owoc: Beczułkowata torebka o długości 1 cm z bardzo drobnymi nasionami. Do ich kiełkowania niezbędna jest obecność w glebie określonego gatunku grzyba, z którym nasiona tworzą symbiozę.

Biotop, wymagania: W swym zasięgu występuje zarówno na ciepłolubnych murawach, jak i wilgotnych łąkach oraz niskoturzycowych młakach. Geofit ryzomowy.

[edytuj] Ochrona

Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. Wymaga ustalenia strefy ochrony obejmującej całe torfowisko, na którym występuje^[1]. Gatunek krytycznie zagrożony w Polsce^[2]. Wymieniany w czerwonych księgach roślin wszystkich krajów ościennych. Wymiera z powodu odwadniania torfowisk i intensyfikacji gospodarki rolnej. Dla ochrony jedynego stanowiska w Polsce planowano utworzenie rezerwatu^[3], ale zamiast objęcia ochroną stanowisko zostało zagrożone, w związku z realizacją obwodnicy Augustowa.

[edytuj] Przypisy

↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz. U. Nr 168, poz. 1764)
↑ Kaźmierczakowa, Róża i Zarzycki, Kazimierz. Polska Czerwona Księga Roślin.. Kraków : Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2001. ISBN 8385444858.
↑ Karczmarz K.,, Sokołowski A.W. Projektowany rezerwat torfowiskowy Rospuda w Puszczy Augustowskiej. Chrońmy Przyrodę Ojczystą. 1988, 44, 3, 58-65.