Moduł Younga

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Przybliżone wartości modułu Younga dla różnych materiałów
Materiał	Moduł Younga (E) GPa
guma	0,01-0,10
Polietylen (LDPE)	0,2
Polipropylen (PP)	1,5-2,0
Osłonka wirusa	1-3
Poli(tereftalan etylenu) (PET)	2,0-2,5
Polistyren (PS)	3,0-3,5
Nylon	2-4
Drewno dębowe (wzdłuż włókien)	11
Beton wysokiej wytrzymałości (ściskany)	30
Magnez (Mg)	45
Stop glinu (aluminium) (Al)	69
Szkło (SiO₂, Na₂CO₃, CaCO₃)	72
Mosiądz (Cu, Zn) i Brąz (Cu, Sn)	103-124
Tytan (Ti)	105-120
Kompozyt z włókna węglowego	150
Żelazo kute i stal	190-210
Wolfram (W)	400-410
Węglik krzemu (SiC)	450
Węglik tytanu (WC)	450-650
Miedź	100-115
Cynk	84
Ołów	16
Cyna	47
Nanorurka^[1]	>1 000
Diament (C)	1 050-1 200

Moduł Younga (E) inaczej moduł odkształcalności liniowej albo moduł sprężystości podłużnej. Wielkość uzależniająca odkształcenie liniowe ε materiału od naprężenia σ jakie w nim występuje.

$E = \frac{\sigma}{\varepsilon}$

Jednostką modułu Younga jest paskal. Jest to wielkość określająca sprężystość materiału.

Moduł Younga jest hipotetycznym naprężeniem, które wystąpiłoby przy dwukrotnym wydłużeniu próbki materiału, przy założeniu, że jej przekrój nie ulegnie zmianie (założenie to spełnione jest dla hipotetycznego materiału o współczynniku Poissona υ=0).

W przypadku materiału izotropowego znane są zależności modułu Younga z innymi stałymi materiałowymi:

$E = 2G \cdot (1 + \upsilon)$

$E = 3B \cdot (1 - 2\upsilon)$

$E = {{3 \lambda + 2 \mu} \over {\lambda + \mu}}\mu$

gdzie: $G$ - moduł Kirchoffa, $υ$ - współczynnik Poissona, $B$ - moduł Helmholtza, $λ$ i $μ$ - stałe Lamégo

[edytuj] Przypisy

↑ L. Forroro, J.P. Selvatat, J.M. Bonard, R. Bacsa, N.H. Thomson, S. Garaj, L. Thein-Nga, R. Gaal, A. Kulik, B. Ruzicka, L. Degiorgi, A. Bachtold, C. Schonenberger, S. Pekker, K. Harnadi, Electronic and mechanical properties of carbon nanotubes, PDF