Pęcherz pławny

Z Wikipedii

Pęcherz pławny - cienkościenny, błoniasty worek występujący u wielu ryb, pełniący funkcję narządu hydrostatycznego, a czasem oddechowego (u ryb dwudysznych).

Położony w jamie brzusznej nad przewodem pokarmowym (z wyjątkiem dwudysznych, u których leży poniżej przewodu). Powstaje w rozwoju embrionalnym jako uchyłek ściany przełyku. Może być jedno-, dwu- lub trzykomorowy.

Utworzony z cienkiej, elastycznej, nieprzepuszczalnej dla gazów błony, wypełniony mieszaniną azotu, tlenu i dwutlenku węgla. Może być otwarty do przełyku (ryby otwartopęcherzowe) lub zamknięty (zamkniętopęcherzowe). Ilość gazu w pęcherzu otwartym regulowana jest przez przewód łączący z przełykiem (łac. ductus pneumaticus). W pęcherzu zamkniętym połączenie z przełykiem zarasta. Wprowadzanie gazów do wnętrza pęcherza następuje przez gruczoły gazowe, a usuwanie – poprzez narząd zwany otworem owalnym (ang. oval window), łączącym pęcherz z naczyniami krwionośnymi ( łac. rete mirabile). Gazy wyprowadzane są do obiegu krwi, a następnie usuwane z organizmu przez skrzela i skórę.

Zmiana objętości pęcherza pławnego powoduje zmianę ciężaru właściwego ryby.

Pęcherz pławny nie występuje u wszystkich ryb - nie mają go ryby chrzęstnoszkieletowe; u wielu kostnoszkieletowych prowadzących przydenny tryb życia zanikł wtórnie. U niektórych ryb pęcherz pławny pełni funkcję rezonatora, pośrednicząc w przenoszeniu sygnałów dźwiękowych ze środowiska przez aparat Webera do błędnika. U kulbinowatych jest wykorzystywany do wydawania dźwięków. Pęcherz pławny piskorzowatych reaguje na zmiany ciśnienia atmosferycznego.