Płochacz halny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Płochacz halny

Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	płochacze
Gatunek	płochacz halny
Nazwa systematyczna
Prunella collaris
(Scopoli, 1769)

Płochacz halny (Prunella collaris) - mały ptak z rodziny płochaczy, zamieszkujący góry południowej Europy i Azji na wysokości ok. 2000 m n.p.m. Zasadniczo osiadły, zimą przemieszcza się jedynie w niższe partie gór. W Polsce bardzo nieliczny ptak lęgowy (375-385 par), głównie w Tatrach. Kilka do kilkunastu par gniazduje w Karkonoszach i prawdopodobnie w Bieszczadach.

Cechy gatunku: Większy od pokrzywnicy. Tonacja ubarwienia szara i brązowa z dużymi, trójkątnymi, brązowymi plamami na grzbiecie. Pierś i boki ciała w kolorze rdzawoczerwonym, ogon i skrzydła ciemnobrązowe, a nad okiem jaśniejsza brew. Głowa popielata, gardło białawe w czarne plamki.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 17 cm
rozpiętość skrzydeł 30 cm
waga ok. 40 g
Biotop: Wysokogórskie łąki z grupami skał, usypiskami i piargami.
Gniazdo: W szczelinie skały, pod kamieniem lub krzewem, z góry zawsze osłonięte.
Jaja: Lęgi rozłożone od połowy maja do połowy lipca. Niektóre pary wyprowadzają dwa lęgi w roku. W zniesieniu 4-5 niebieskawozielonych jaj, bez plamek, o średnich wymiarach 23x16 mm.
Wysiadywanie: Od złożenia ostatniego jaja trwa ok. 15 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe przez okres 14-16 dni.
Pożywienie: Drobne owady oraz nasiona krzewów i chwastów.
Ochrona: Objęty ochroną gatunkową. Niezbędna ochrona terenów gniazdowych.