Racławice (województwo podkarpackie)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Racławice
Województwo	podkarpackie
Powiat	niżański
Gmina	Nisko
Strefa numeracyjna (do 2005)	15
Tablice rejestracyjne	RNI

Racławice z lotu ptaka

Racławice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, i gminie Nisko. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

[edytuj] Zabytki

Stare lipy szrokolistne i drobnolistne rosnące przy kościele, najpiękniej wyglądają jesienią.

• Kościół parafialny pod wezwaniem Św. Stanisława Biskupa i Męczennika

Stary kościół

Parafia w Racławicach została wydzielona z parafii Bieliny i erygowana w latach 1252 - 1288, zaraz po II najeździe Tatarów. Nie wiadomo ile dokładnie było kościołów w Racławicach i jak wyglądały. Wiadomo tylko o historii jednego racławickiego kościoła, który został zbudowany w 1746. Był on drewniany, wykonany z modrzewia. Jego fundatorem był podczaszy wieluński - Józef Grabiński. Dwa lata później, w roku 1748 został konsekrowany przez biskupa sufragana krakowskiego, Michała Kunickiego. Kościół w roku 1911 chylił się już ku upadkowi, ale był czysty i zadbany, posiadał także odnowione ornaty rzymskie i kapy. Spłonął w październiku, roku 1914 w czasie działań wojennych na linii, którą wyznaczał San.

Tymczasowy kościół

Na fundamentach spalonego kościoła, został zbudowany tymczasowo w 1920 roku nowy kościół, bardzo podobny do swojego poprzednika. Jego konsekracja odbyła się 8 V 1922 roku. Niestety ten kościół został zaniedbany. Nie posiadał nawet ołtarzy. W 1956 roku proboszczem został ks. Mieczysław Porawski, który ufundował trzy ołtarze w stylu neobarokowym w 1955 i 1956 r., dębową ambonę z płaskorzeźbami wykonanymi z drewna lipowego w 1965 przez p. W. Bukowiecką z Krakowa, duży krucyfiks z 1977 r., konfesjonały, oraz organy systemu stożkowo - pneumatycznego, o 25 głosach, zbudowanych w 1977 roku przez firmę Jerzego Kureckiego z Gdańska. Kościół racławicki posiadał także bardzo starą chrzcielnicę na której stała figura Jezusa Chrystusa, stare feretrony i chorągwie, tablice ołtarzowe, figury św. Antoniego, Najświętszej Maryi Panny, oraz Chrystusa Zmartwychwstałego.

Lipy drobnolistne, rosnące koło kościoła mają 200 - 300 lat, ale najstarsza i największa z nich ma 500 lat i obwód pnia, przekraczający 5 m!

Nowy kościół

Nad nowym budynkiem kościoła prace zostały podjęte 15 X 1991 roku. Został on zbudowany wyłącznie z ofiar wiernych, przez firmę budowlaną "Stalprzem" ze Stalowej Woli. Jego konsekracja odbyła się 8 V 1999 roku. Mimo że został zbudowany niedawno, jego wygląd przypomina stary, zabytkowy kościółek w stylu romańskim, lub gotyckim. Jego wnętrze kryje te stare i wspaniałe trzy neobarokowe ołtarze, które w nowym wnętrzu prezentują się świetnie, po lewej stronie ołtarza głównego stoi stara chrzcielnica z figurką Jezusa Chrystusa i piękny, duży krzyż z rzeźbionym Panem Jezusem, oraz pulpit. Po prawej stronie ołtarza znajduje się rzeźbiona ambona. Starych tablic ołtarzowych ze stałymi częściami Mszy trydenckiej nie można już zobaczyć na ołtarzu, gdyż znajdują się w zakrystii. W czasie procesji używane są nadal stare feretrony, figury świętych, oraz haftowane chorągwie. Na ścianach kościoła wisi 14 obrazów, przedstawiających Mękę Pańską. Stare organy nadal są w dobrym stanie. Racławicki kościół posiada także bardzo piękne skarby, którymi są stare, rzymskie ornaty, używane prawie na każdej Mszy świętej i kapy, używane w czasie nieszporów. Większość z nich liczy od 50 do 80 lat, a mimo to są niezniszczone, jedynie kilka z nich posiada małe zniszczenia. Obecnym proboszczem jest ks. Jan Kądziołka, który z pomocą wiernych robi koło kościoła nową i ładniejszą posadzkę, a w kościele dokańcza witraże.

• Dzwonnica

Obszerny, murowany budynek dzwonnicy został zbudowany w roku 1911. Umiejscowione są w nim dzwony : Maryja Bogurodzica o wadze 750 kg, św. Stanisław, który waży 289 kg, oraz św. Wojciech, ważący 220 kg.

• Plebania i figura św. Antoniego

Ten bardzo ładny budynek zbudowany w stylu sarmackim pochodzi z przełomu XVIII i XIX wieku. Ma wygląd starego dworku szlacheckiego. Posiada on ładny ganek wspierany na dwóch kolumnach, oraz gzymsy główne, parapetowe i nadportalowe. Przed plebanią stoi stara figura św. Antoniego.