Robin Olds

Z Wikipedii

Robin Olds
Robin Olds przy swoim F-4C Phantom "Scat XXVII" (1966-1967)
Urodzony	14 lipca 1922 Honolulu, Stany Zjednoczone

Robin Olds (ur. 14 lipca 1922), amerykański as myśliwski, generał lotnictwa.

Urodził się w Honolulu na Hawajach, jego ojciec, generał Robert Olds, był lotnikiem wojskowym. Podczas II wojny światowej Robin Olds wstąpił do akademii wojskowej w West Point, którą ukończył w czerwcu 1943 w stopniu podporucznika (second lieutenant). Ukończył również kurs pilotażu. Został następnie w maju 1944 skierowany na front do Europy w składzie 479. Grupy Myśliwskiej (479 FG).

Początkowo latał na myśliwcach P-38 Lightning w składzie 434. Dywizjonu (434.FS). W swoich pierwszych misjach 14 sierpnia zestrzelił dwa pierwsze myśliwce Fw 190, następnie 25 sierpnia trzy Bf 109, zyskując status asa myśliwskiego. We wrześniu 479.FG została przezbrojona na myśliwce P-51 Mustang, na którym to typie Olds zdobył swoje szóste zwycięstwo 6 października 1944. W lutym 1945 awansował do stopnia majora. Od lutego do kwietnia 1945 uzyskał dalsze zwycięstwa nad Niemcami (9 lutego - Bf 109, 14 lutego 2 Bf 109 i Fw 190, 19 marca Bf 109 i Fw 190, 7 kwietnia Bf 109). Pod koniec wojny był dowódcą 434.FS. Podczas wojny wykonał 107 lotów bojowych, zestrzelił 13 samolotów niemieckich i według oficjalnych danych, zniszczył dalsze 11,5 samolotów na ziemi.

Po wojnie pozostał w służbie wojskowej. W 1946 odbył w USA przeszkolenie na samoloty odrzutowe, początkowo na P-80 Shooting Star. Należał w tym okresie do pierwszego zespołu akrobatycznego amerykańskich sił powietrznych i brał udział w zawodach lotniczych, zajmując drugie miejsce w wyścigu Thompson Trophy Race w Cleveland. Wziął też udział w pierwszym transkontynentalnym przelocie grupowym nad USA w czerwcu 1946, z Kalifornii do Waszyngtonu i z powrotem. W październiku 1948 w ramach wymiany kadr został dowódcą brytyjskiego 1. Dywizjonu RAF w Tangmere, latającego na myśliwcach Gloster Meteor. W latach 50. i 60. dowodził różnymi jednostkami amerykańskimi w bazach w USA, Wielkiej Brytanii, RFN i Libii. W 1963 ukończył wyższą szkołę wojenną National War College.

We wrześniu 1966 w stopniu pułkownika objął dowództwo amerykańskiego 8. Taktycznego Skrzydła Myśliwskiego (8. Tactical Fighter Wing), stacjonującego w Ubon w Tajlandii, walczącego podczas wojny wietnamskiej. Od października 1966 do września 1967 odbył 152 loty bojowe, z tego 105 nad Wietnamem Północnym. Latając myśliwcem F-4C Phantom, zestrzelił 4 samoloty północnowietnamskie (2 MiG-21 i 2 MiG-17). Sukcesem była przeprowadzona przez niego operacja "Bolo" przeciw lotnictwu północnowietnamskiemu w styczniu 1967. Na skutek sukcesów, 8.TFW uzyskało przydomek Olds' Wolfpack (wilcze stado Oldsa).

W Wietnamie służył do grudnia 1967, po czym powrócił do USA, gdzie służył jako dowódca kadetów w Akademii Sił Powietrznych. W maju 1968 awansował na stopień generała brygady (brigadier general). Od 1971 był szefem bezpieczeństwa lotów w bazie lotniczej Norton w Kalifornii. 1 czerwca 1973 przeszedł w stan spoczynku.

Samoloty Oldsa nosiły nazwę własną Scat - od P-38 Lightning Scat I, przez P-51D Mustang Scat V do VII z czasów II wojny, do F-4C Phantom Scat XXVII. Ten ostatni jest eksponatem w muzeum lotnictwa w bazie Wright-Patterson w Ohio. Podczas służby w Wietnamie, Olds wyróżniał się dowolnym podejściem do dyscypliny wojskowej, czego wyrazem między innymi stały się noszone przez niego charakterystyczne wielkie wąsy.

Uzyskał liczne odznaczenia, m.in. Air Force Cross, Silver Star z 3 liśćmi dębowymi (with 3 Oak Leaf Clusters), Distinguished Flying Cross with 5 Oak Leaf Clusters, Air Medal with 39 Oak Leaf Clusters, Distinguished Service Medal, brytyjski Distinguished Flying Cross, francuski Croix de Guerre i południowowietnamskie Vietnam Air Force Distinguished Service Order, Vietnam Air Gallantry Medal with Gold Wings, Vietnam Air Service Medal, Republic of Vietnam Campaign Medal.