Rudolf Ströbinger
Z Wikipedii
Rudolf Ströbinger (ur. 5 marca 1931 w Milíčovicach, Morawy, zm. 1 grudnia 2005 w Hage, Dolna Saksonia), pisarz niemiecki, dziennikarz, publicysta.
Urodzony na Morawach, młodość spędził w Czechosłowacji. Ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Karola w Pradze, pracował jako dziennikarz w rozgłośniach radiowych i prasie. Doszedł do stanowiska zastępcy redaktora naczelnego dziennika "Lidová Demokracie". Po stłumieniu praskiej wiosny w 1968 został zmuszony do wyjazdu do RFN.
Pracował m.in. jako szef czeskiej redakcji rozgłośni "Deutsche Welle" w Kolonii. W 1969 został członkiem centrum niemieckojęzycznych pisarzy emigracyjnych działającego przy Międzynarodowym PEN-Clubie (tzw. Exil-PEN Clubu); pełnił funkcję rzecznika prasowego tej instytucji, później sekretarza generalnego, od 1982 prezydenta. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w grudniu 2005.
Był autorem około 20 książek, zaliczanych do literatury faktu, poruszających zagadnienia europejskiej historii najnowszej. Badał m.in. niewyjaśnione okoliczności śmierci Maty Hari, Rudolfa Slansky'ego, Michaiła Tuchaczewskiego, Raoula Wallenberga. Niektóre z jego książek, tłumaczone na wiele języków, zyskały światowy rozgłos. Był autorem m.in.:
- Roter Kolonialismus. Minderheiten im Ostblock (1981)
- Das Rätsel Wallenberg (1982)
- Anatomie eines Staatsstreichs. Neue Wege zur neuen Weltrevolution (1982)
- Der Mord am Generalsekretär. Stalins grösster Schauprozess. Der Slansky Prozess in Prag (1983)
- Poker um Prag (1985)
- Schicksalsjahre an der Moldau. Die Tschechoslowakei - Siebzig Jahre einer Republik (1988)
- Stalin enthauptet die Rote Armee (1992)
