Scorpions
Z Wikipedii
| Scorpions | |
 |
|
| Rok założenia | 1965 |
| Pochodzenie |  Niemcy (Hanower) |
| Gatunek | hard rock, heavy metal |
| Aktualni członkowie | Klaus Meine Matthias Jabs Rudolf Schenker James Kottak Paweł Mąciwoda |
| Byli członkowie | Joe Wyman Michael Schenker Lothar Heimberg Jürgen Rosenthal Rudy Lenners Uli Jon Roth Wolfgang Dziony Francis Buchholz Herman Rarebell Ralph Rieckermann |
| Strona internetowa | |
Scorpions – zespół hard rockowy założony w 1965 roku w Hanowerze (Niemcy).
Spis treści |
[edytuj] Historia
Jeszcze przed nagraniem pierwszego albumu do założyciela grupy, gitarzysty Rudolfa Schenkera, dołączył wokalista Klaus Meine – obaj do dziś stanowią trzon grupy.
Debiutancka płyta Lonesome Crow wydana w 1972 roku w składzie K. Meine, R. Schenker, M. Schenker, W. Dziony, L. Heimberg, wpisywała się w nurt rocka progresywnego.
Od drugiego albumu, Fly to the Rainbow (1974) – nagranego w składzie Klaus Meine, Rudolf Schenker, Uli Roth, Rudy Lenners, Francis Buchholz – współpracę z grupą rozpoczął producent Dieter Dierks, pod którego okiem zespół stopniowo ewoluował w stronę klasycznego hard rocka i heavy metalu. W międzyczasie jednak nagrywane były także utwory psychodeliczne, czasami nawiązujące do dokonań Jimiego Hendriksa, głównie za sprawą upodobań kompozytora i gitarzysty Ulego Rotha (Hell Cat, Polar Nights, Virgin Killer).
Muzyk ten rozstał się ze Scorpions w 1977 roku, zakładając własny zespół – Electric Sun. Okres współpracy zespołu z Rothem zamknął pierwszy w historii Scorpions album koncertowy, Tokyo Tapes (1978).
Rotha zastąpił Matthias Jabs (grający z zespołem do dziś), ponownie pojawił się też Michael Schenker, wyrzucony z zespołu UFO – obaj wzięli udział w nagraniu kolejnej studyjnej płyty Scorpions, Lovedrive (1979). Płyta ta, dość różnorodna stylistycznie (m.in. metalowe utwory, np. Another Piece of Meat, ballady, np. Holiday i Always Somewhere czy instrumentalny Coast to Coast) została wysoko oceniona przez krytyków i publiczność. Zaliczana jest dziś do najlepszych płyt zespołu, obok nagranej później płyty Blackout (1982) z utworami Dynamite, China White, When the Smoke is Going Down, a także płyty Love at First Sting (1984) z Crossfire, Still Loving You, Bad Boys Runnning Wild i Rock You Like a Hurricane.
Po dziś dzień wiele utworów z tych trzech płyt oraz m.in. The Zoo z Animal Magnetism (1980) i We'll Burn the Sky z Taken By Force (1977) stanowi trzon repertuaru koncertowego grupy.
Ukazanie się wyżej wymienionych płyt spowodowało wzrost popularności grupy, rozpoczął się okres udanych tras koncertowych i występów na wielkich festiwalach rockowych, m.in. Rock in Rio (1985) z Ozzym Osbourne’em, AC/DC, Iron Maiden oraz na Monsters of Rock w 1986 z Metallicą i Van Halen.
W 1985 roku ukazała się pionierska w formie kaseta video World Wide Live – impresja z życia zespołu w czasie trasy koncertowej oraz fragmenty koncertów.
Zespół w tym czasie stanowili: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Herman Rarebell, Francis Buchholz.
W 1988 roku (po czteroletniej przerwie) ukazała się kolejna studyjna płyta, Savage Amusement. Album mimo powodzenia w stacjach radiowych został źle oceniony przez recenzentów i fanów zespołu – uznano go wówczas za najgorszą płytę zespołu. Konsekwencją tego było zakończenie wieloletniej współpracy z producentem Dieterem Dierksem.
Sukces komercyjny (największy w historii Scorpions) osiągnęła następna płyta, Crazy World (1990), głównie dzięki melodyjnej balladzie Wind of Change z tekstem odnoszącym się do przemian ustrojowych w Europie Środkowo-Wschodniej. Utwór stał się przebojem w wielu krajach. Przed Wind of Change pojawiały się w mediach bardziej rockowe utwory z tej płyty – Tease Me Please Me oraz Don’t Believe Her – jednak nie osiągnęły wielkiej popularności.
W roku 1990 zespół wziął udział w koncercie i spektaklu Rogera Watersa na cześć historycznego wydarzenia, upadku muru berlińskiego.
Sukcesu Crazy World nie powtórzył kolejny album grupy – Face the Heat (1993) – oceniony jako zbyt nierówny; przeminął bez echa mimo dużej popularności muzyki rockowej w tamtym czasie.
Kolejne wydawnictwa studyjne Scorpions to nieudane eksperymenty, m.in. łagodzenie brzmienia, melodyjne wokalizy i proste kompozycje (Pure Instinct – 1996), a także zastosowanie dźwięków elektronicznych (Eye to Eye – 1999). Obie płyty większość recenzentów oceniła negatywnie i podobnie jak poprzedni album nie zostały one zauważone przez media i publiczność.
Dobre recenzje towarzyszyły natomiast ukazaniu się płyt, na których znalazły się głównie nowe wersje kompozycji z lat 80. m.in. z płyty Crazy World, wykonywanych z orkiestrą symfoniczną – Moment of Glory (2000) oraz "bez prądu" (2001) – Acoustica.
Również album Unreakable z nowymi utworami 2004 roku (nagrany z Polakiem, Pawłem Mąciwodą) mimo pewnych niedoskonałości uzyskał pozytywne recenzje. Utwory typu New Generation, Blood Too Hot czy Through My Eyes nawiązują do charakterystycznego dla Scorpions stylu z okresu ich największej popularności. 14 maja 2007 roku ma się ukazać nowy album Scorpions - "Humanity - Hour 1".
[edytuj] Skład
[edytuj] Obecny skład
- Klaus Meine – wokal, gitara (w utworach instrumentalnych)
- Rudolf Schenker – gitara
- Matthias Jabs – gitara (od 1978)
- James Kottak[1] – perkusja (od 1996)
- Paweł Mąciwoda[2] – gitara basowa (od 2003)
[edytuj] Byli członkowie zespołu
- Joe Wyman – perkusja (1972)
- Michael Schenker[3] – gitara (1971-1973 oraz 1978)
- Lothar Heimberg – bas (1968-1972)
- Jürgen Rosenthal – perkusja (1973-1975)
- Rudy Lenners – perkusja (1975-1977)
- Uli Jon Roth[4] – gitara (1973-1978)
- Wolfgang Dziony – perkusja (1965-1972)
- Francis Buchholz – bas (1973-1992)
- Herman Rarebell – perkusja (1977-1995)
- Ralph Rieckermann – bas (1992-2003)
[edytuj] Dyskografia
[edytuj] Albumy
- 1972: Lonesome Crow
- 1974: Fly to the Rainbow
- 1975: In Trance
- 1976: Virgin Killer
- 1977: Taken By Force
- 1978: Tokyo Tapes – koncertowy (dwupłytowy)
- 1979: Lovedrive
- 1980: Animal Magnetism
- 1982: Blackout
- 1984: Love at First Sting
- 1985: World Wide Live – koncertowy
- 1988: Savage Amusement
- 1990: Crazy World
- 1993: Face the Heat
- 1995: Live Bites – koncertowy
- 1996: Pure Instinct
- 1999: Eye to Eye
- 2000: Moment of Glory – z orkiestrą symfoniczną
- 2001: Acoustica – koncertowy ("bez prądu")
- 2004: Unbreakable
- 2006: Gold - Ultimate Collection (2cd)
- 2007: Humanity - Hour 1
[edytuj] Kasety video
- World Wide Live
- To Russia with Love
- Crazy World
- A German Rock Legend
- Moment of Glory, Acoustica
- A Savage Crazy World
[edytuj] DVD
- Moment of Glory
- A Savage Crazy World
- To Russia with Love
- Acoustica
- Unbreakable World Tour 2004: One Night in Vienna
[edytuj] Inne utwory zespołu
Wybrane utwory nagrane w wersji studyjnej, ale nie znajdujące się na płytach CD z oficjalnej dyskografii:
Utwory z singli które ukazały się jako bonusy na płytach długogrających:
- Hey You
- Destin
- Daddy's Girl
- Rubber Fucker
- Too Far
- Dreamers
Utwory z singli, nie wydane na żadnej dużej płycie:
- Edge of Time
- Partners in Crime
- Miracle
- White Dove – cover z repertuaru Omegi
- When love kills love
Utwory ze składanek:
- Cause I Love You
- Can't Explain – cover z repertuaru The Who
- Living for Tomorrow
- Back to You
- Bad For Good
- Over the Top
- Love is Blind
- Start Me Up
(na podstawie informacji ze strony HE@VY.PL)
[edytuj] Covery utworów zespołu
- The Zoo – Bruce Dickinson / Iron Maiden
- The Sails of Charon – Testament
- He's a Woman, She's a Man – Helloween
- Still Loving You – Sonata Arctica
- Coming Home – Tankard
- Blackout – Stratovarius
- Blackout - Six Feet Under
- Rock You Like a Hurricane – Sinergy
- Crying Days (błędnie przedstawiane jako Polar Nights) – Therion
- Fly to the Rainbow – Therion
- In Trance – Fates Warning
- Rock You Like a Hurricane – Green Day
- Blackout – Rob Halford
- Top of the Bill – Steel Prophet
- When the Smoke is Going Down – System of a Down – 57-sekundowy fragment
- Another Piece of Meat – Metalium
- Dont stop on the top - Children of bodom
