Shin-chan
Z Wikipedii
Shin-chan (org. クレヨンしんちゃん – Kureyon Shin-chan; wym. śin cian) to seria mangi i anime autorstwa Yoshita Usuiego, opowiadająca o przygodach pięcioletniego Shin-chana. Pierwszy odcinek wyemitowany został 13 kwietnia 1992 roku. Przygody Shin-chana początkowo ukazywały się w japońskim tygodniku „Weekly Manga Action”, później zaadoptowane zostały na serial animowany.
Anime uwielbiane jest przez japońskie dzieci i nastolatków, znienawidzili go natomiast rodzice – zarzucają mu absurdalność, brak poszanowania zdrowego rozsądku i moralności, sprośny i nieodpowiedni język oraz zachowanie. Po zapoznaniu się z jakimkolwiek przykładem, nie trudno się dziwić:
W przedszkolu Shin-chan, Mimi, Cosmo i inni bawią się w dom. Cosmo jest lekarzem, do którego przychodzą Shin-chan i Nini jako małżeństwo, aby Cosmo zbadał ich dziecko. Wywiązuje się konwersacja:
Shin-chan: Hej, doktorku! Naprawisz to?
Cosmo: Ale co?
Shin-chan: Pękło mi coś.
Shin-chan ściąga spodnie, pokazując Cosmo zadek
Shin-chan: O, patrz – tutaj mam pęknięcie!
Cosmo: Fuj! Ty zboczku!
Animacja serialu jest dziwna: postaci mają trochę nienaturalne twarze (najczęściej wydłużone), a ich ruchy również odbiegają od normalności - charakterystycznie dla wczesnego stylu anime. Jeden epizod trwa około pięciu minut, a jeden odcinek serialu zawiera trzy epizody, najcząściej powiązane ze sobą (jeden epizod jest kontynuacją poprzedniego).
W Polsce serial emitowany był po godzinie 23. przez telewizję Jetix, stworzono do niego polską ścieżkę dubbingowaną. Mimo późnej pory, zyskał sobie sporą widownię i zaskarbił sympatię telewidzów, głównie młodzieży.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Serial przedstawia przygody pięcioletniego Shin-chana, na pozór zwykłego przedszkolaka. Jeżeli jednak pozna się go odrobinę bliżej, okazuje się, że do „normalności” bardzo mu daleko: nie krępuje się obnażać swoich czterech liter przed każdą napotkaną osobą, ugania się za kobietami, a gdy matki nie ma w domu, ogląda z ojcem pornograficzne pisma. Jego anormalność sprawia, że przytrafia mu się mnóstwo przezabawnych przygód, potrafiących rozśmieszyć do łez. Jest to również problemem, ponieważ humor serialu jest humorem dla wybranych – nie każdemu przypadnie on do gustu, dla jednych serial jest superśmieszny, dla innych jest stekiem bzdur i nonsensów.
[edytuj] Bohaterowie
- Shin-chan Nohara (w oryginale – Shinnosuke Nohara): główny bohater serialu, niesforny druh, kilkuletni chłopiec skandalizujący swoim zachowaniem. Nie waha się pokazywać nagiego tyłka, zaleca się do kobiet, używa sprośnego języka. Wielki fan Zamaskowanego Muchacho. Mimo wszystko jest także uczuciowy: gdy ojciec nie dotrzymuje danego słowa, płacze, a gdy Lucky rozchorowuje się, jest bardzo o niego zaniepokojony
- Mitsy Nohara (w oryginale – Misae Nohara): mama Shin-chana, usilnie próbująca sprowadzić syna do normalności (nie waha się użyć siły), jednak bezskutecznie. Zachowania Shina bardzo często wyprowadzają ją z równowagi i załamują, co prowadzi do zabawnych sytuacji. Najnormalniejsza osoba w domu. Jest głową rodziny, ponieważ – mimo wszystko – Shin i Harry czują przed nią respekt. Uważa się za dobrą kucharkę, czego raczej nie potwierdza reszta rodziny
- Harry Nohara (w oryginale – Hiroshi Nohara): ojciec Shin-chana, pracownik biurowy. Najczęściej późno wraca z pracy, licząc na kolację. Często popiera Shina w drobnych sprawach (np. twierdząc, że Mitsy ma wielki tyłek). Zawsze stara uniknąć się spędzania wolnego czasu z rodziną, tłumacząc to dodatkowymi godzinami w pracy, co bardzo denerwuje Mitsy
- Daisy Nohara (w oryginale – Himawari Nohara): młodsza siostra Shin-chana
- Cosmo (w oryginale – Kazama Tōru): kolega Shin-chana, inteligent. Jest niezwykle poważny i inteligentny, bardzo drażni go zachowanie Shina
- Nini Sakurada (w oryginale – Sakurada Nene): przyjaciółka Shin-chana
- Bō (w oryginale – Satō Masao): przyjaciel Shin-chana; Bō nie jest zbyt bystry, a z nosa zawsze zwisa mu ogromna wydzielina
- pani Dori Snell (w oryginale – Yoshinaga Midori): nauczycielka Shin-chana. Bardzo chciałaby mieć chłopaka, jednak przez Shin-chana, który zawsze „wpakuje” się na jej randkę, ma z tym pewne kłopoty, ponadto ma porachunki z inną nauczycielką, panią Umą
- pan Enzo: dyrektor przedszkola, do którego uczęszcza Shin-chan. Miał kłopoty z mafią, przez co objęty został programem ochrony świadków. Przez Shin-chana nazywany jest Gangsterem, co bardzo go denerwuje
- Lucky (w oryginale – Shiro): pies Shin-chana
- pani Uma: inna nauczycielka w przedszkolu Shina. Rywalizuje z panną Dori. Ciągle próbuje się popisywać przed wszystkimi.
[edytuj] Filmy pełnometrażowe
Dotychczas powstało piętnaście pełnometrażowych filmów o Shin-chanie:
- 1993: Shin-chan: Action Kamen kontra demon Haigure (クレヨンしんちゃん アクション仮面vsハイグレ魔王; Kureyon Shin-chan: Akushon Kamen vs. Haigure Maō)
- 1994: Shin-chan i skarb królestwa Buriburi (クレヨンしんちゃん ブリブリ王国の秘宝; Kureyon Shin-chan: Buriburi ōkoku no hihō)
- 1995: Shin-chan i intryga Unkokusaia (クレヨンしんちゃん 雲黒斎の野望; Kureyon Shin-chan: Unkokusai no yabō)
- 1996: Shin-chan: Wielka przygoda w Henderland (クレヨンしんちゃん ヘンダーランドの大冒険; Kureyon Shin-chan: Hendārando no daibōken)
- 1997: Shin-chan: Pościg za mrocznym Tamatamą (クレヨンしんちゃん 暗黒タマタマ大追跡; Kureyon Shin-chan ankoku Tamatama daitsuiseki)
- 1998: Shin-chan: Operacja „Świńska racica” (クレヨンしんちゃん 電撃！ブタのヒヅメ大作戦; Kureyon Shin-chan: Dengeki! Buta no hizume daisakusen)
- 1999: Shin-chan: Pojedynek w onsenie (クレヨンしんちゃん 爆発！温泉わくわく大決戦、クレしんパラダイス！メイド・イン・埼玉（同時上映); Kureyon Shin-chan: Bakuhatsu! Onsen wakuwaku kessen, kureshin paradaisu! Meido in Saitama (Dōji jōei))
- 2000: Shin-chan: Zamieszanie w dżungli (クレヨンしんちゃん 嵐を呼ぶジャングル; Kureyon Shin-chan: Arashi wo yobu janguru)
- 2001: Kureyon Shin-chan: Arashi wo yobu eikō no yakiniku rōdo (クレヨンしんちゃん 嵐を呼ぶ 栄光のヤキニクロード)
- 2002: Kureyon Shin-chan: Arashi wo yobu appare! Sengoku daikassen (クレヨンしんちゃん 嵐を呼ぶ アッパレ！戦国大合戦)
- 2003: Shin-chan: Imperium dorosłych kontratakuje (クレヨンしんちゃん 嵐を呼ぶ モーレツ！オトナ帝国の逆襲; Kureyon Shin-chan: Arashi wo yobu mōretsu! Otona teikoku no gyakushū)
- 2004: Shin-chan: Kasukabe boys w wieczornym słońcu (クレヨンしんちゃん 嵐を呼ぶ 夕陽のカスカベボーイズ; Kureyon Shin-chan: Arashi wo yobu yūhi no Kasukabe bōizu)
- 2005: Kureyon Shin-chan: Densetsu o yobu odore Buriburi 3 pun dai shingeki (映画 クレヨンしんちゃん 伝説を呼ぶ ブリブリ ３分ポッキリ大進撃)
- 2006: Shin-chan: Tańcz, amigo! (映画 クレヨンしんちゃん 伝説を呼ぶ 踊れ！アミーゴ！; Kureyon Shin-chan: Densetsu o yobu odore! Amīgo!)
- 2007: Kureyon Shin-chan: Arashi wo yobu utau ketsu dake bakudan! (映画 クレヨンしんちゃん 嵐を呼ぶ歌うケツだけ爆弾)
[edytuj] Wersja polska
- opracowanie i udźwiękowienie wersji polskiej: na zlecene Jetix STUDIO EUROCOM
- reżyseria: Andrzej Precigs
- dialogi: Berenika Wyrobek
- dźwięk i montaż: Sławomir Czwórnóg
- kierownictwo produkcji: Marzena Wiśniewska
- głosów użyczają:
- Shin-chan – Brygida Turowska
- Cosmo – Dorota Kawęcka
- Mitsy – Cynthia Kaszyńska
- Harry – Jarosław Domin
- Nini – Anna Wiśniewska
- Max – Lucyna Malec
- Bō – Leszek Zduń
- Marty - Miriam Aleksandrowicz
- teksty piosenek: Wiesława Sułkowska
- wykonanie piosenek początkowej i końcowej: Łukasz Zagrobelny, Katarzyna Łaska, Anna Sochacka, Katarzyna Cerekwicka
- kierownictwo muzyczne: Piotr Gogol
