Sierżant
Z Wikipedii
oznaka sierżantaSierżant - stopień wojskowy stosowany także w niektórych innych formacjach zmilitaryzowanych, np. w policji. W polskim wojsku zaliczany do wyższych stopni podoficerskich, następujący bezpośrednio po plutonowym. Następny, wyższy stopień nosi nazwę starszy sierżant.
 Feldwebel |
  sergeant |
 sergeant |
Stopień sierżanta w polskiej artylerii oraz w straży pożarnej ma nazwę ogniomistrz, w marynarce wojennej - bosman, a w kawalerii i żandarmerii - wachmistrz. W policji i straży więziennej stopień ten nosi nazwę odpowiednio sierżanta policji i sierżanta straży więziennej, natomiast w Straży Ochrony Kolei - przodownika.
W armiach NATO stopnie sierżanta (ang. sergeant, niem. Feldwebel, fr. sergent, hiszp. sargento) mają oznaczenie kodowe OR-5, OR-6 lub OR-7 (w Wojsku Polskim - OR-6).
Tradycyjną oznaką sierżanta w Wojsku Polskim, jest tzw. "krokiewka", czyli rzymska cyfra pięć (inaczej mówiąc - litera V). Podobnie wygląda to oznaczenie w Bundeswehrze, natomiast w innych armiach często oznacza się ten stopień trzema takimi "krokiewkami", podczas gdy pojedyncza oznacza często żołnierza w stopniu równorzędnym do polskiego starszego szeregowego.
W Wojsku Polskim stopień sierżanta wprowadził pierwszy w XVIII w. Jan Henryk Dąbrowski w swoich Legionach we Włoszech. Używany był także w okresie pomiędzy I a II wojną światową, w polskich oddziałach podczas II wojny, i potem w armii PRL. W latach 1967-2004 nadawane były jeszcze - oprócz stopnia starszego sierżanta - dwa jeszcze wyższe stopnie: sierżanta sztabowego i starszego sierżanta sztabowego, a od 1989 jeszcze jeden stopień bezpośrednio niższy - starszego plutonowego. Wszystkie one zostały zniesione 1 lipca 2004 zgodnie z ustanowieniem stopni wojskowych w art. 158 ust. 1 i 2 (zastrz. 2a) Ustawy z 11 września 2003 o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750), ale przejściowo zachowane do 31 grudnia 2006.
