Srokowo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 54°12'49" N 021°31'14" E

Srokowo

Herb Srokowa

54° 12' 49'' N
21° 31' 14'' E

Liczba
mieszkańców (2006)
• liczba ludności

1400

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

11-420

Tablice rejestracyjne

NKE

Położenie na mapie Polski

Srokowo

Srokowo (niem. Drengfurt, do 1950 Dryfort) – duża wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Srokowo przy drodze wojewódzkiej nr .

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.

Miejscowość jest siedzibą gminy Srokowo.

Spis treści

1 Historia
2 Zabytki
- 2.1 Kościół pw. Krzyża Świętego
3 Kościół ewangelicki
- 3.1 Ratusz
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Srokowo posiadało prawa miejskie w latach 1405-1945. Miejscowość obecną nazwę otrzymała w 1950 r. dla uczczenia pamięci prof. Stanisława Srokowskiego. Miejscowość istniała już przed 1397 r., a prawa miejskie nadał jej wielki mistrz krzyżacki Konrad V von Jungingen. Miasto lokowane było obok już istniejącej wsi na 114 włókach, z czego 4 włoki były na uposażenie kościoła. Parafia przed reformacją należała do archiprezbiteratu w Sępopolu. Miasto wybudowane zostało według określonego planu. Kościół farny ulokowany został w północno-zachodniej części miasta. Srokowo nie posiadało murów miejskich, a otoczone było fosami i wałami ziemnymi z palisadą drewnianą. Do miasta prowadziły trzy bramy: Nordenborska, Angerburska i Rastenborska. Srokowo w czasie wojny trzynastoletniej 19 czerwca 1454 złożyło hołd komisarzowi króla Kazimierza Jagiellończyka w Królewcu. W Srokowie już w 1592 r. była szkoła parafialna. Srokowo zostało zniszczone w 1657 r. przez Tatarów w ramach polskich represji nad elektorem za pomoc udzieloną Szwedom. Srokowo uległo zniszczeniu w czasie ostatnich dwóch wojen. W czasie I wojny światowej zniszczone zostały podcieniowe kamieniczki przy rynku, a w czasie II wojny światowej zniszczeniu uległo 60% zabudowy miasta. Przed 1945 r. przy rynku znajdował się hotel i stacja paliw. Srokowo jest siedzibą gminy i nadleśnictwa Srokowo.

[edytuj] Zabytki

[edytuj] Kościół pw. Krzyża Świętego

Bryłę kościoła w Srokowie wzniesiono w 1409 r. Kościół poddawany był restauracjom w latach 1577, 1653 i 1708-1709. Kościół jest świątynią jednonawową z wieżą od zachodu na rzucie kwadratu. Biskup warmiński Łukasz Watzenrode 30 października 1489 r. ustanowił tu wikariat. Ołtarz główny w kościele z 1824 r. wykonał Wilhelm Biereichel z Reszla. Ozdobą ołtarza jest drewniana figurka Pięknej Madonny z pierwszych lat XV w. Organy w 1769 r. wykonał Jan Preuss z Królewca. W Srokowie obok kościoła farnego w 1450 r. wybudowano kościół polski, który rozebrano w 1725 r.

[edytuj] Kościół ewangelicki

Katolicy w Srokowie w 1937 r. wybudowali kaplicę. Wspomniana kaplica to świątynia jednonawowa z wieżą dzwonną od zachodu. Budynek kościelny jest orientowny i wybudowany z głazów granitowych. Wieża kościelna do wysokości kalenicy wykonana jest także z granitu, a wyżej z cegły. Kaplica w swoim stylu nawiązuje do architektury romańskiej, łącznie ze sklepieniem pseudokolebkowym wnętrza. Kościół zlokalizowany jest na południowym obrzeżu Srokowa przy ul. Łąkowej. W pobliżu kościoła znajduje się dawny cmentarz katolicki. W 1945 kościół ten służył katolikom, a później gdy zmieniła się struktura wyznaniowa ludności protestaci zamienili sie z katolikami na świątynie. Kościół przy ul. Łąkowej jest kościołem filjalnym Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Kętrzynie.

[edytuj] Ratusz

Ratusz w Srokowie wybudowany został z fundacji Jana Zygmunta w latach 1608-1611. Obecny budynek wybudowano w latach 1772-1775 według projektu Fettera. Ratuszowa wieżyczka wykonana została w 1817 r. Na ratuszu znajduje się kartusz z herbem Jana Zygmunta. Obok ratusza zachował się XVIII-wieczny spichlerz z muru pruskiego.