Stansfield Turner
Z Wikipedii
Stansfield Turner (1 grudnia 1923 roku) – admirał Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, zawodowy oficer US Navy, od marca 1977 do stycznia 1981 roku dyrektor Centrali Wywiadu.
Po ukończeniu Akademii Marynarki Wojennej w Annapolis, w stanie Maryland, w 1946 roku, Turner przez rok służył na morzu, następnie rozpoczął studia na uniwersytecie w Oksfordzie, jako stypendysta fundacji Rhodesa, kończąc je w 1950 roku dyplomem magisterskim. Po studiach pełnił różne funkcje na wielu okrętach wojennych i dowodził kolejno trałowcem, niszczycielem i niszczycielem rakietowym. Służył także w sztabie szefa Operacji Morskich i w biurze zastępcy sekretarza obrony ds. analiz systemowych, był też asystentem i doradcą ds. morskich sekretarza marynarki wojennej. Po ukończeniu szkoły biznesu w Harvardzie, otrzymał w 1970 roku awans do stopnia wiceadmirała i objął dowództwo zespołów lotniskowców, a później stanowisko szefa analiz systemowych US Navy. W 1972 roku został rektorem Naval War College, a dwa lata później (1974) objął dowództwo Drugiej Floty oraz sił uderzeniowych NATO na Atlantyku. We wrześniu 1975 roku, już w stopniu admirała, został mianowany dowódcą sił sojuszniczych NATO w południowej Europie. Kiedy Jimmy Carter objął urząd prezydenta w styczniu 1977 roku, mianował Turnera, na miejsce George Busha, dyrektorem Centrali Wywiadu (szefem CIA).
Na dyrektorskim stanowisku Turner rozpoczął restrukturyzację CIA, kierując środki budżetowe przede wszystkim na rozwój satelitów oraz elektronicznych metod zbierania informacji wywiadowczych, kosztem wywiadu agenturalnego (tzw. HUMINT). Metody, jakie Turner stosował w CIA, masowe zwolnienia wielu doświadczonych osób (m.in. weteranów z OSS), wzbudziły głęboką niechęć do niego. Pod zarządem Turnera CIA uchyliła nieco rąbka swych tajemnic. Dyrektor powołał nawet biuro prasowo-informacyjne, na czele którego stanął były oficer marynarki. Turnerowi zarzucano również, że wszystkie dowodzące stanowiska zastępuje nowymi ludźmi przychodzącymi z Marynarki Wojennej (US Navy). W 1981 roku po opuszczeniu stanowiska DCI Turner poświęcił się wykładom i pisaniu prac badawczych. Swe doświadczenia z czteroletniej pracy na stanowisku szefa wywiadu przedstawił w książce – Secrecy and Democracy (1985). W 1994 roku, na konferencji prasowej poświęconej problemom wywiadu, ostro skrytykował CIA za to, że nie przewidziała obalenia szacha Iranu i rozpadu Związku Radzieckiego.
Sidney Souers, (I-VI 1946) • Hoyt S. Vandenberg, (1946 - 1947) • Roscoe H. Hillenkoetter (1947 - 1950) • Walter Bedell Smith (1950 - 1953) • Allen W. Dulles (1953 - 1961) • John A. McCone (1961 - 1965) • William F. Raborn, Jr. (1965 -1966) • Richard M. Helms (1966 - 1973) • James R. Schlesinger, (II-|VII 1973) • William E. Colby, (1973 - 1976) • George H. W. Bush, (1976 - 1977) • Stansfield Turner, (1977 - 1981) • William J. Casey, (1981 - 1987) • William H. Webster, (1987 - 1991) • Robert M. Gates, (1991 - 1993) • R. James Woolsey, (1993 - 1995) • John M. Deutch, (1995 - 1996) • George J. Tenet, (1997 - 2004) • John E. McLaughlin, (p.o. IX 2004) • Porter J. Goss, (2004)
