Stefan Witkowski (szachista)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Stefan Witkowski
Państwo	Polska
Data urodzenia	27 września 1931
Miejsce urodzenia	Łódź
Tytuł szachowy (rok nadania)	mistrz międzynarodowy (1977)
Ranking (data)	2178 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	niesklasyfikowany

Stefan Witkowski (ur. 27 września 1931 w Łodzi) - polski szachista, dziennikarz i działacz szachowy.

Jako młodzieniec Witkowski zwrócił na siebie uwagę Kazimierza Makarczyka, z którym dwukrotnie udało mu się wygrać w symultanach rozgrywanych przez Makarczyka z młodymi łódzkimi szachistami. Wkrótce Witkowski awansował do krajowej czołówki, w której zagościł na wiele lat. W latach 1951 - 1979 osiemnastokrotnie występował w finałach mistrzostw Polski. W 1954 roku w Łodzi podzielił pierwsze miejsce w finale z Bogdanem Śliwą, jednak przegrał w dogrywce. Po tytuł mistrza Polski sięgnął w 1959 roku, gdy w dogrywce pokonał Józefa Gromka. W 1955 roku zadebiutował na arenie międzynarodowej. Turniej w Ljubljanie zakończył w środku tabeli, wygrał jednak partię z arcymistrzem Vasją Pircem w jego firmowym otwarciu - obronie Pirca. W 1958 roku reprezentował Polskę na olimpiadzie szachowej w Monachium. Osiągnął rezultat +6 -4 =3 na czwartej szachownicy.

Witkowski reprezentował kraj w dziewiętnastu meczach i ponad trzydziestu turniejach międzynarodowych. Najlepsze wyniki osiągnął w 1976 (Hradec Králové - drugie miejsce) i w 1977 roku (Lublin - trzecie miejsce), na których to turniejach wypełnił normy na tytuł mistrza międzynarodowego. Z biegiem lat coraz mniej czasu poświęcał treningowi, angażując się w różnorodną działalność szachową. Był kierownikiem drużyny, instruktorem, trenerem, w 1970 roku został wiceprezesem do spraw organizacyjnych Polskiego Związku Szachowego. Współpracował z periodykami szachowymi, redagował kąciki szachowe w gazetach, był autorem książek popularyzujących szachy. Jako szachista reprezentuje pozycyjny styl gry, jest uważany za specjalistę obrony Grünfelda.