Surykatka

Surykatka (Suricata suricatta) - mały ssak drapieżny należący do rodziny mangustowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Suricata Desmarest, 1804.

Występowanie: zamieszkują południową część Afryki, głównie pustynię Kalahari. W Afryce oraz krajach anglojęzycznych znana jest pod nazwą Meerkat. Ta nazwa wywodzi się z języka niderlandzkiego, a tłumaczyć ją można jako "'kot jeziorowy'". Obecnie ta nazwa w Holandii nie jest już używana.

[edytuj] Opis

Wygląd: Smukła sylwetka, wierzch ciała jasnopopielaty z czarnym, poprzecznym pręgowaniem. Głowa biała, uszy czarne. Ogon żółty o czarnym końcu.
Rozmiary: długość ciała: 25-35 cm
długość ogona: 17-25 cm
Pożywienie: Wszystkożerna, głównie owady i inne bezkręgowce, ale również gady, ptaki i ssaki uzupełnione pokarmem roślinnym.
Tryb życia: Prowadzi dzienny tryb życia, zazwyczaj w grupach zajmujących określone terytorium. Co najmniej jeden z członków grupy zajmuje pozycję w najwyższym punkcie terenu i pełni wartę. W razie niebezpieczeństwa strażnik wydaje odpowiedni do zagrożenia dźwięk, na który stado odpowiednio reaguje. Na terenie otwartym kopie nory, lecz gdy jest to możliwe, korzysta ze skalnych szczelin.
Rozród: Ciężarne samice spotyka się w listopadzie i lutym. Ciąża trwa 11 tygodni, a w miocie rodzi się zazwyczaj 2 do 4 młodych. Długość życia surykatek dochodzi do 12 lat (średnio 7 lat).
Wykorzystanie przez człowieka: Młode surykatki łatwo oswoić. Wykorzystuje się je jako łowców gryzoni, co często robią Afrykańczycy.

[edytuj] Ciekawostki

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Surykatka

Zobacz na Wikispecies systematykę:
Surykatka

Timon z filmu Król Lew jest surykatką.
Surykatki wydają głośne dźwięki w razie zagrożenia, ostrzegają tym całą kolonię.
Starsze surykatki uczą młode, jak obchodzić się ze zdobyczą, organizując dla nich "szkoły łowieckie". Szkoły łowieckie polegają na trzech stopniach nauki: Młoda surykatka dostaje martwe zwierzę (np. skorpiona) w celu poznania ofiary, następnie dostaje żywe nieuzbrojone zwierzę (np. skorpiona bez żądła), ostatnie zadanie jest rodzajem "egzaminu" - młoda surykatka dostaje żywe, uzbrojone zwierzę (np. skorpiona z żądłem) w celu jak najszybszego zabicia go. Surykatki mają naturalnie podwyższoną odporność na jad wielu zwierząt, m.in. węży i skorpionów. Ukąszenie zabójcze dla człowieka nie stanowi zagrożenia dla życia dorosłej surykatki.