Szczaw lancetowaty
Z Wikipedii
| Szczaw lancetowaty | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | goździkowe |
| Nadrząd | rdestopodobne |
| Rząd | rdestowce |
| Rodzina | rdestowate |
| Podrodzina | rdestowe |
| Rodzaj | szczaw |
| Gatunek | Szczaw lancetowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Rumex hydrolapathum | |
Szczaw lancetowaty (kobylak, kobyli szczaw) Rumex hydrolapathum Huds
Roślina wieloletnia dorastająca do 1 – 2 m, o wzniesionej łodydze, w górze rozgałęzionej. Liście duże – odziomkowe do 50 – 80 cm, całobrzegie, lancetowate, łodygowe z brzegu słabo faliste. Kwiaty niepozorne, zebrane w duże wiechowate kwiatostany. Występuje nad brzegiem stawów, rzek i rowów. Gatunek rozproszony na niżu.
Surowcem zielarskim jest korzeń – Radix Hydrolapathi. Korzenie zawierają dużo garbników pirogalowych i pirokatechinowych, antrazwiązki, flawonoidy, organiczne związki żelaza, związki żywicowe, cukry i sole mineralne.
Surowiec wykazuje działanie przeciwbiegunkowe, ściągające, antyseptyczne, bakteriostatyczne i przeciwanemiczne. W homeopatii stosuje się go w nieżytach górnych dróg oddechowych. W lecznictwie ludowym wywar z korzeni i sałatę z liści stosuje się przeciw biegunkom, a nawet czerwonce i zapaleniu jelita grubego. Używa się także przy krwawieniach macicznych i anemii. Odwar z nasion w postaci kompresów bywa stosowany przy ropniach i trudno gojących się ranach.
CIEKAWOSTKI:· Na Białorusi wywar z korzenia szczawiu poleca się przy chorobach nerek oraz przy kontuzjach.· Z korzenia można otrzymać żółty barwnik.
