Theodor Körner (poeta)
Z Wikipedii
Theodor Körner (ur. 23 września 1791 w Dreźnie, zm. 26 sierpnia 1813 koło miasta Gadebusch w Meklemburgii), poeta niemiecki[1]. Odebrawszy jak najstaranniejsze wychowanie, studiował początkowo na akademii górniczej we Freibergu, a od 1810 na uniwersytecie w Lipsku. Goniąc za bardzo nieokreślonym ideałem poetycznym i marząc o genialności, mało zajmował się gruntownymi studiami, a z powodu związków akademickich musiał opuścić uniwersytet. Bawiąc w Wiedniu, zyskał rozgłos kilku cenionymi utworami, które (np. "Der Grüne Domino"; "Die Braut" i "Nachtwächter") jeszcze do końca XIX wieku utrzymywały się w repertuarach teatrów niemieckich. Dwie jego większe tragedie "Zriny" (przekł. Jenikego, Warszawa, 1867) i "Rosamunde", głębokością uczucia i młodzieńczym entuzjazmem dla wszystkiego, co dobre i szlachetne, wywierały swego czasu znaczny wpływ na młodzież i wzywały do bohaterstwa. Gdy naród niemiecki powstał przeciw Napoleonowi, Körner znalazł najwłaściwszy dla swego natchnienia odpływ i w pieśniach "Leier und Schwert" (10 wyd., 1863), upowszechnionych z muzyką Webera, pobudzał wojenny zapał swych ziomków. Pieśni te, najcelniejsze z utworów Körnera należą do najpiękniejszych niemieckich pieśni wojennych i patriotycznych.
Myśli swe popierając czynem zaciągnął się do korpusu ochotników Lützowa, i dzielnie walcząc poległ 26 sierpnia 1813 w lesie w pobliżu wsi Rosenow; pochowany pod starym dębem we wsi Wöbbelin i uczczony pomnikiem żelaznym. Zbiorową edycję dzieł Körnera sporządził Streckfuss (4 tomy, Berlin, 1838; ostatnia edycja 1863). Spomiędzy wielu biografii Körnera wymieniane są: Erharda "Körners Leben" (Arnstadt, 1821); Hadermanna "Theodor Körner" (Berlin, 1848) i Broscha "Das Grab zu Wöbbelin oder Körner und die Lützower" (Schwerin, 1861).
[edytuj] Przypisy
- ↑ syn Christiana Gottfrieda Körnera (ur. 1756, zm. 1813), pisarza w zajmującego się tematyką prawną i estetyczną, a bardziej jeszcze znanego ze stosunków z Schillerem
