Traktaty laterańskie
Z Wikipedii
Traktaty laterańskie to grupa trzech traktatów wyodrębniających politycznie i terytorialnie państwo Watykan, uznające jego niezależność i niepodległość. Zostały podpisane 11 lutego 1929 przez Piusa XI i Mussoliniego. Jego powierzchnię określono na 44 ha. Uznawały papieża za osobę świętą, zobowiązywały Włochów do płacenia trybutu na rzecz Watykanu. Osoby tam mieszkające zostały uznane za nietykalne.
Pierwszy akt prawny:
- porozumienie między Stolicą Apostolską, a rządem włoskim, stanowiące rozwiązanie tzw. kwestii rzymskiej (powstałej w wyniku zaboru Państwa Kościelnego w 1870 oraz odrzucenia przez Piusa IX tzw. ustawy gwarancyjnej Wiktora Emanuela II i uznania się papieża za więźnia Watykanu). W traktacie m.in. rząd włoski uznał religię katolicką za panującą w kraju, a papieża za suwerennego władcę wydzielonej części Rzymu, zwanej odtąd Państwem Miasta Watykan (wł. Stato della Città del Vaticano), które otrzymało równocześnie gwarancje eksterytorialności.
Drugi akt prawny:
- konkordat podpisany wraz z porozumieniem pierwszym, regulujący stosunki państwa i Kościoła we Włoszech.
Linki zewnętrzne:
