Władysław Grotyński
Z Wikipedii
Urodził się 16 października 1945 roku w Arciszewie, pod Płockiem. Zmarł 28 czerwca 2002 roku w Warszawie. Bramkarz Mazura Karczew, Legii Warszawa, Zagłębia Sosnowiec.
[edytuj] Kariera:
Mając 14 lat zaczął treningi w Mazurze Karczew, z którego w 1964 roku przeszedł do stołecznej Legii. Zadebiutował w niej 17 kwietnia 1965 roku, w meczu z TSV 1860 Monachium, i puścił w nim 4 gole. W ciągu 7 lat zagrał 149 spotkań z "eLką" na piersi (ostatni mecz 16 czerwca 1971, z Górnikiem Zabrze). Na jego odejście wpłynęła "afera dolarowa", kiedy to podczas wyjazdu na do Rotterdamu na mecz z Feyenoordem, razem z innym piłkarzem Legii, Januszem Żmijewskim, przemycił do Polski dolary. Trafił na dwa lata do więzienia. Legia, jako klub wojskowy, nie mogła sobie pozwolić na utrzymywanie zawodnika, który ma na koncie wyrok sądowy, dlatego po wyjściu z więzienia, w 1971 roku został sprzedany do Zagłębia Sosnowiec. Tam, w 1975, w wieku 30 lat zakończył swoją piłkarską karierę. Zmarł 28 czerwca 2002 roku, w wieku 57 lat, na zawał serca. Został pochowany w Karczewie, gdzie zaczęła sie jego przygoda z piłką. W reprezentacji rozegrał tylko 4 mecze, w których puścił 5 bramek.
[edytuj] Ciekawostki:
- Był człowiekiem bardzo ekscentrycznym, co nie było wcale taką dużą przywarą, biorąc pod uwagę jego pozycje. Lubił być w centrum zainteresowania. Na boisku zawsze agresywny, lubił pokrzyczeć na obrońców.
- Kibice, którzy pamiętają jeszcze jego grę na Łazienkowskiej twierdzą, że miał znakomity wyrzut piłki ręką. Bez problemu dogrywał futbolówkę na połowę przeciwnika. Duży wpływ na to miał na pewno fakt, iż zanim zaczął trenowac futbol, rzucał dyskiem.
- Grając w Legii pobił rekord Aleksandra Dziurowicza, 627 minut bez puszczonej bramki.
