Władysław Hermaszewski

Z Wikipedii

gen. bryg. Władysław Hermaszewski (4 stycznia 1928 w Lipnikach na Wołyniu - 26 lipca 2002 k. Bracka nad Angarą na Syberii), pilot, generał brygady. Starszy brat gen. bryg. Mirosława Hermaszewskiego, również pilota wojskowego, kosmonauty.

Przed wojną ukończył 5 klas szkoły powszechnej w rodzinnej wsi. Podczas "czerwonych nocy" na Wołyniu w 1944-1945 stracił część rodziny, w tym ojca, a sam wraz ze starszą siostrą brał udział w polskiej samoobronie. Po repatriacji w 1945 do Wołowa pod Wrocławiem, kontynuował naukę i w roku 1948 uzyskał maturę. 31 sierpnia tego samego roku rozpoczął naukę w dęblińskiej Oficerskiej Szkole Lotniczej, gdzie 2 września 1950 uzyskał stopień chorążego lotnictwa i tytuł pilota myśliwskiego.

Służbę rozpoczął w 2. pułku lotnictwa myśliwskiego (2. plm) "Kraków", potem kontynuował ją w 1. plm "Warszawa", stacjonującym na podwarszawskim lotnisku Babice. Od lutego 1951 został wyróżniony skierowaniem na pierwszy kurs przeszkolenia na samoloty odrzutowe do 159. plm w Brzegu Opolskim, od października 1952 mianowany dowódcą klucza w 13. plm w Babicach (później przebazowanego do Łęczycy). Awansował tam na dowódcę eskadry, potem zastępcy dowódcy pułku. 1 sierpnia 1954 mianowany dowódcą 31. plm w Babicach, a w listopadzie 1955 został odkomenderowany na kurs taktyczny lotnictwa myśliwskiego do ośrodka szkoleniowego w Lipiecku w ZSRR. Po kursie został mianowany zastępcą, a następnie dowódcą lotnictwa myśliwskiego Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (OPL OK) we Wrocławiu. 1 czerwca 1960 przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 2. Korpusu OPL OK w Bydgoszczy. Od lipca 1962 skierowany na dwa lata na studia do Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa w Moskwie. Po studiach został szefem lotnictwa myśliwskiego Dowództwa Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie. W Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie obronił w roku 1970 pracę doktorską pt. "Rola lotnictwa myśliwskiego we współczesnej obronie powietrznej". 1 marca 1972 został dowódcą 2. Korpusu OPK w Bydgoszczy, a 1 lipca 1978 – 1. Korpusu OPK w Warszawie, którym dowodził do 28 lutego 1982, kiedy zakończył karierę dowódczą. W tym samym 1982 został oddelegowany z wojska na stanowisko prezesa Zarządu Głównego Aeroklubu PRL, którą to misję pełnił do czerwca 1987. 30 maja 1988 r. gen. bryg. pil. dr Władysław Hermaszewski przeszedł w stan spoczynku.

Był pilotem wojskowym I klasy, spędził w powietrzu 5000 godzin, w tym ponad 3500 na samolotach odrzutowych i naddźwiękowych. W połowie lat pięćdziesiątych latał na MiG-15, w roku 1960 nad polami Grunwaldu, w 550 rocznicę bitwy, prowadził szyk "tafla", złożony z 64 samolotów odrzutowych, co stanowiło światowy rekord. W roku 1966 organizował defiladę lotniczą w Warszawie z okazji 1000-lecia państwa polskiego.

Władysław Hermaszewski na emeryturze był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, oddawał się też życiowej pasji – łowiectwu i ochronie przyrody. Właśnie podczas myśliwskiego safari w syberyjskiej tajdze zaskoczyła go śmierć. Był autorem książek i publikacji w prasie o tematyce wspomnieniowej, lotniczej i politycznej. Napisał m.in.: "Echa Wołynia", "Moje przestworza" i "Przy kominku o łowiectwie".

[edytuj] Wykształcenie wojskowe

W Wojsku Polskim od 31 sierpnia 1948

• absolwent Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie z 1950 r.
• absolwent jedynego kursu lotników polskich przeszkalanych na samoloty odrzutowe w Brzegu w 159 plm z 1951 r.
• absolwent kursu w Centralnym Ośrodku Szkolenia Lotniczo-Taktycznego w Lipiecku (ZSRR) z 1957 r.
• absolwent ASG SZ ZSRR w Moskie w 1966 r.
• doktorat nauk wojskowych w ASG WP w Rembertowie z 1970 r.
• absolwent Wyższego Akademickiego kursu w ASG SZ ZSRR z 1974 r.

[edytuj] Przebieg służby wojskowej

• Pilot w 2 plm w Krakowie - 09.1950 – 20.12.1950 r.
• Pilot w 1 plm w Warszawie (Babice) - 12.1950 – 09.1951 r.
• Dowódca klucza lotniczego w 13 plm w Warszawie (Babice) - 01.10.1952
• Dowódca klucza lotniczego eskadry lotniczej i zastępca dowódcy 13 plm w Łęczycy - 07.1954 r.
• Dowódca 31 plm w Warszawie – Babice - 01.08.1954 – 30.10.1955 r.
• Zastępca dowódcy LM w 3 Korpusie Obrony Przeciwlotniczej Obrony Kraju - 31.08.1957
• Dowódca LM w 3 Korpusie Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju we Wrocławiu - 31.05.1960 r.
• Szef Lotnictwa – zastępca dowódcy 2 Korpusu OPL OK w Bydgoszczy - 01.06.1960 – 30.06.1962 r.
• Zastępca Szefa Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie - 01.07.1962 – 08.1964 r.
• Szef Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie - 08.1966 – 02.1972 r.
• Dowódca 2 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju w Bydgoszczy - 01.03.1972 r.
• Generał brygady - 12.10.1972 r.
• Dowódca 2 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju w Bydgoszczy - 30.06.1978 r.
• Dowódca 1 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie - 01.07.1978 – 28.02.1982 r.
• Prezes Aeroklubu PRL i wiceprezes FAI - 01.03.1982 – 30.06.1987 r.
• W dyspozycji MON - 01.07.1987 – 29.05.1988 r.

Przeniesiony do rezerwy, jako najmłodszy generał brygady w WP - 30.05.1988 r.

[edytuj] Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski -1974 r.
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski -1969 r.
• Złoty Krzyż Zasługi -1957 r.
• Srebrny Krzyż Zasługi -1951 r.

Medale resortowe:

• Tytuł i odznaka „Zasłużony Pilot Wojskowy PRL” -1979 r.

Zmarł 26 lipca 2002 w nurtach Augary – Federacja Rosyjska. W dniu 6 sierpnia 2002 pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.