Wadim Kirpiczenko

Z Wikipedii

Wadim Wasiliewicz Kirpiczenko (ur. 25 września 1922 roku), generał lejtnant, funkcjonariusz radzieckich i rosyjskich służb wywiadowczych, I Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego i jego następcy - Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej.

Urodzony w Kursku. W 1940 roku, wieku 18 lat, wstąpił do Armii Czerwonej i brał udział w II wojnie światowej, m.in. uczestniczył w walkach o Wiedeń. W 1952 roku ukończył Instytut Moskiewski, gdzie studiował m.in. arabistykę. Władał biegle czterema językami: abarskim, angielskim, francuskim oraz swoim ojczystym rosyjskim. Zapewne dlatego został zwerbowany przez KGB, gdyż ową instytucję najbardziej interesowali młodzi ludzie na wyższych uczelniach, tym bardziej ludzie władający takimi językami jak arabski i angielski. Tam werbowano bardzo duży procent agentów, którzy po paru latach stawali się znani na całym świecie w społeczności wywiadowczej, przykładem jest były pułkownik KGB Oleg Gordijewski. Po zwerbowaniu Kirpiczenki, został on posłany do tzw. szkoły szpiegów (Wyższa Szkoła Wywiadu - kryptonim Szkoła Nr 101), którą ukończył w 1952 roku. W pierwszych latach swojej kariery (1953-1954) w KGB pracował w moskiewskiej centrali wywiadu na Łubiance. Następnie w 1954 roku wyjechał na swoją pierwsza misję zagraniczną i do 1960 roku przebywał w Egipcie jako zastępca tamtejszego rezydenta. Po powrocie do Związku Radzieckiego w 1960 do 1962 roku, pracował w oddziale w centrali KGB. Następnie od 1962 do 1967 roku, służył w stolicy Tunezji, w tamtejszej rezydenturze I Zarzadu Głównego KGB, a po powrocie do Moskwy w 1967 roku został szefem Oddziału Afrykańskiego I Zarządu Głównego KGB (PGU KGB ZSRR). W latach 1970-1974 służył ponownie w Egipcie, tam zajmował się m.in. prowadzeniem bardzo ważnych agentów ulokowanych w bliskim otoczeniu ówczesnego prezydenta Egiptu Anwara Sadata, informując w ten sposób centralę o jego zamiarach wobec Moskwy. Następnie po powrocie do ZSRR w 1974 roku, do 1979 roku był zastępcą ówczesnego naczelnika (szefa) I Zarządu Głównego KGB, generała armii Władimira Kriuczkowa, późniejszego przewodniczącego KGB, kierując działaniami nielegałów, czyli Zarządu S PZG. Sprawując tę funkcję Wadim Kirpiczenko brał udział w akcji obalenia rządu Amina zaraz przed inwazją wojsk radzieckich na Afganistan. W 1979 roku został awansowany do stopnia generała lejtnanta i otrzymał stanowisko pierwszego zastępcy naczelnika PZG KGB, Władimira Kriuczkowa, a następnie jego następcy Leonida Szebarszyna, także późniejszego przewodniczącego KGB. Sprawował to stanowisko aż do rozwiązania KGB w 1991 roku przez ostatniego przewodniczącego tej instytucji, Władimira Bakatina. Po likwidacji KGB i utworzeniu Służby Wywiadu Zagranicznego, pracował tam w grupie konsultantów ds. wywiadu.