Wilczomlecz ogrodowy
Z Wikipedii
Wilczomlecz ogrodowy | |
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Podklasa | ukęślowe |
Nadrząd | Euphorbianae |
Rząd | wilczomleczowce |
Rodzina | wilczomleczowate |
Rodzaj | wilczomlecz |
Gatunek | wilczomlecz ogrodowy |
Nazwa systematyczna | |
Euphorbia peplus L. |
Wilczomlecz ogrodowy - Euphorbia peplus L. - gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny wilczomleczowatych. Archeofit, roślina pospolita. Jest to jeden z najczęściej spotykanych wilczomleczów.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Gęsto ulistniona łodyga o wysokości do 20 cm.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe. Dolne liście prawie koliste, górne odwrotnie jajowate, tępe. Górne podsadki jajowatego kształtu. Wszystkie liście ogonkowe, nagie i całobrzegie.
- Kwiaty
- Zielonożółte, zebrane w wierzchotki składające się z 3-4 gałązek. Ma półksiężycowate miodniki, a jej przedsłupne kwiaty zapylane są przez muchówki. Kwitnie od czerwca do września.
- Owoc
- Oskrzydlona torebka. Nasiona o długości 1,1-1,4 mm, z dwoma skrzydlatymi, a czasami także z wgłębieniami.
- Korzeń
- Cienki, nie wytwarzający pędów przybyszowych.
- Biotop, wymagania
- Występuje zwłaszcza na polach uprawnych i w pobliżu osiedli ludzkich na glebach piaszczystych i gliniastych zasobnych w azot, czasami całymi łanami. Chwast segetalny.
- Roślina trująca
- Jest to jeden z najbardziej trujących gatunków wilczomleczy. Może powodować oparzenia skóry, pęcherze, owrzodzenia. Mleko kóz, owiec i krów , które najadły się wilczomleczu jest czerwone i może spowodować zatrucia.
[edytuj] Źródła
- 1.Mowszowicz J. Przewodnik do oznaczania krajowych roślin trujących i szkodliwych. wyd. 2. PWRiL, Warszawa, 1982.
- 2.Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
- 3.Rostafiński Józef, Seidl Olga. Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa, 1973.
- 4.Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.
- 5.Analiza flory w Interii