Wirus Epsteina-Barr
Z Wikipedii
Wirus Epsteina-Barr (EBV), noszący również nazwę ludzkiego herpeswirusa 4 (HHV-4) jest wirusem należącym do rodzaju herpes (podobnie jak m. in. herpes simplex i cytomegalowirus) i jest to jeden z najpowszechniej występujący u ludzi wirus. Większość ludzi przechodzi zakażenie bezobjawowo. Jego nazwa pochodzi od Michaela Epsteina i Yvonne Barr, którzy odkryli go w 1964 roku.
[edytuj] Cechy
Wiriony Epsteina-Barr posiadają otoczkę i są kształtu sferycznego. Mają średnicę 120-220 nm. Na powierzchni wirionów występują kolcopodobne wypustki, które dają obraz szorstkiej powierzchni. Całkowita długość genomu wirusa wynosi 170 000 nukleodtydów.
[edytuj] Patogeneza
Wiurs atakuje przede wszystkim limfocyty B, w których rozpoczyna latentną formę zakażenia (w postaci episomu), które trwa do końca życia.
[edytuj] Mononukleoza zakaźna
Wirus Epsteina-Barr może wywołać mononukleozę zakaźną. Występuje ona, gdy pierwszy kontakt z wirusem nastąpi w okresie dojrzewania lub później. Stąd do mononukleozy dochodzi głównie w krajach rozwiniętych, gdyż w krajach rozwijających się do zakażenie następuje najczęściej przed około 18 miesiącem życia. Przeciwciała przeciw EBV występują u prawie wszystkich ludzi w krajach rozwijających się, natomiast w USA u 60-70% populacji.
