Witold Borowski
Z Wikipedii
Witold Borowski (ur. 13 (?) 1913 r. w Radomiu, zm. 2 czerwca 1945 r.) - członek Stronnictwa Narodowego i Młodzieży Wszechpolskiej oraz Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, ps. "Witek", "Witold", "Wiktor Brzeziński"
W 1932 r. podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W tym czasie był kierownikiem Sekcji Akademickiej SN i należał do władz Młodzieży Wszechpolskiej. Jesienią 1936 r. współorganizował akcję blokady Uniwersytetu, zakończonej pacyfikacją uczelni przez specjalne oddziały policji. Z tego powodu został wydalony ze studiów i musiał je kończyć je na Uniwersytecie Poznańskim. Następnie został osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej. Po wybuchu wojny obronnej 1939 r. nie został powołany do służby wojskowej. Dopiero kiedy zgłosił się na ochotnika z własnym motocyklem, został przyjęty. W czasie walk został ranny w nogę. Dostał się do niewoli niemieckiej, ale zbiegł ze stalagu i musiał się ukrywać. Pod koniec 1939 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną w SN. Do 1941 r. pełnił funkcję członka Zarządu Okręgu SN Radom, a następnie przeszedł do Wydziału Organizacyjnego SN w Warszawie. W tym czasie ukończył też szkołę podchorążych w stopniu podporucznika. W 2 poł. 1941 r. został redaktorem pisma młodzieżowego "Wielka Polska". Po scaleniu NOW z AK, był współorganizatorem rozłamu w SN i NOW oraz utworzenia Armii Narodowej i wejścia do NSZ. Został wówczas członkiem Wojennego Zarządu Głównego SN. Jednocześnie dalej był redaktorem "Wielkiej Polski", którą przejęli rozłamowcy. Wkrótce objął funkcję zastępcy szefa Służby Oświatowo-Wychowawczej KG NSZ, a od września 1943 r. został jej szefem. Po scaleniu NSZ z AK w marcu 1944 r., pracował w pionie politycznym SN. Podczas Powstania Warszawskiego przebywał w Milanówku pod Warszawą, gdzie organizował pomoc dla rannych. Po kapitulacji powstańców, był jednym z inicjatorów utworzenia Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Objął funkcję szefa propagandy w KG NZW. W kwietniu 1945 r. został aresztowany przez UB i osadzony w obozie w Rembertowie. Należał do grupy, która przygotowywała akcję rozbicia obozu od wewnątrz przy pomocy oddziałów partyzanckich. Akcja odbyła się 29 maja 1945 r. W. Borowski odzyskał wolność, ale tylko na krótko. Zginął 2 czerwca w trakcie obławy UB i NKWD. Został pochowany na cmentarzu w Jakubowie.
[edytuj] Bibliografia
Hasło opracowano na podstawie:
- Krzysztof Kaczmarski, Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944, Rzeszów 2003
