Złoty puchar
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: to, co widac: wikizacja, linki, podzial na sekcje lub akapity itp..
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Spis treści |
[edytuj] O komiksie
Pierwotny tytuł - w gdańskiej popołudniówce "Wieczór Wybrzeża" - Złote prosię (pierwsza połowa lat 70.). Musiał on jednak zirytywać cenzurę, gdyż wkrótce potem ten sam komiks, wydrukowany w jednej z łódzkich gazet, nosił tytuł Złoto Mirmiła. W edycji zeszytowej - usunięto nawet nazwę pucharu z dymków dialogowych. To pierwszy komiks Janusza Christy o wojach Kajku i Kokoszu, został narysowany tuż po ostatnim komiksie z Kajtkiem i Kokiem - W kosmosie.
[edytuj] Fabuła komiksu
Za poradą zdrajcy szambelana książę Mirmił wygnał ciotkę Kokosza - zielachę (czarownicę). Tymczasem w grodzie Mirmiła pojawia się kompania rycerzy spod znaku Czarnego Trójkąta, którzy obiecali księciu wybudować prawdziwy zamek. Czarne Trójkąty z pomocą szambelana kradną Złote Prosię - ulubiony puchar Mirmiła. Książę popada w depresję, gdyż tylko z niego miód mu smakuje (nb. niezbyt pedagogiczny wątek!). Kajko i Kokosz dowiadują się od ciotki zielachy o całym spisku szambelana i Wielkiego Kompana. Odzyskują puchar, ale powtórnie go tracą. Dochodzi do bitwy pod chatą zielachy. Szambelan i Czarne Trójkąty wypowiadają otwartą wojnę Mirmiłowi. Traci on swój gród, ale - dzięki podstępowi ciotki zielachy - przejmuje nowo wybudowany zamek. Mirmił, Kajko, Kokosz i jego ciotka wyruszają ze skargą do króla. Komiks kończy się "Sądem Bożym" - pojedynkiem Mirmiła i Wielkiego Kompana. Dzięki kolejnemu fortelowi Mirmił wygrywa. Po powrocie do zamku - odnajduje, w stercie falsyfikatów, swoje Złote Prosię.
[edytuj] Charakterystyka komiksu
Komiks ten charakteryzuje nie tylko pełen perypetii scenariusz i zabawne dialogi. Brak w nim, w przeciwieństwie do późniejszych historyjek zeszytowych, czarów: ciotka zielacha przedstawiona jest po prostu jako mądra kobieta, umiejętnie wykorzystująca swą wiedzę (nie tylko zielarską, ale także psychologiczną!) oraz ciemnotę zabobonnych przeciwników.
[edytuj] Kolejne komiksy
W "Wieczorze Wybrzeża" ukazały się później jeszcze dwa czarno-białe komiksy Christy: Szranki i konkury (gdzie pojawił się rycerz Wit) oraz Woje Mirmiła (gdzie pojawił się zbój Łamignat, a ciotka zielacha odmłodziła się).
Następne, już barwne (i coraz bardziej pełne czarów), komiksy o Kajku i Kokoszu zaczął drukować harcerski ogólnopolski periodyk "Świat Młodych" (wtedy to pojawili się Zbójcerze i Hegemon).
