Zbigniew Morsztyn
Z Wikipedii
Zbigniew Morsztyn h. Leliwa (urodzony ok. 1625 w Krakowskiem, zmarły 13 grudnia 1689 w Królewcu) – poeta, żołnierz, działacz ariański.
Kuzyn i współpracownik Jana Andrzeja Morsztyna. Przez wiele lat związany z Radziwiłłami. Walczył z Kozakami i Moskalami. 11 października 1655, podczas potopu, poddał się Szwedom. Później znów walczył przeciw nim, dostając się do niewoli. 28 listopada 1657 został miecznikiem mozyrskim. Od 1662 w Prusach Książęcych, od 1670 przywódca tamtejszych arian. Od 1669 zarządca potężnych dóbr Ludwiki Karoliny Radziwiłłówny.
Pisywał wiersze, które zebrał w księgę Muza domowa (ukończona ok. 1683, nie wydana za życia). Choć obracał się w kręgu dworskim, pisywał w duchu ziemiańskim. Opisywał wojny (zwłaszcza ich ciemne strony), opiewał odsiecz wiedeńską, sławił wiejskie życie, zastanawiał się nad życiem, podkreślał potrzebę tolerancji, wyśmiewał ludzkie wady, wspominał swe rozterki miłosne, w cyklu Emblematów rozważał cytaty z Biblii. Był uzdolnionym lirykiem, nieco słabszym epikiem.
Pogrzeb Zbigniewa Morsztyna odbył się 17 stycznia 1690 w Rudówce.
Zobacz też: bracia polscy w Prusach.
