Zbigniew Ohanowicz
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Zbigniew Ohanowicz - urodził się 7 października 1923 r. w Debesławce w powiecie Kołomyja.
W roku 1944 wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty został dowódcą plutonu, kompanii i baonu szkolnego. Od 1951 r. w stopniu majora był dowódcą 32 pz. Od 1953 r. zastępcą dowódcy 10 DZ. W następnych latach zajmował stanowiska: dowódca 20 DPanc. w Szczecinku (19551956), 2 DZ w Nysie (1956-1964), 10 DPanc. w Opolu (1971-1972). Od 1963 r. - generał brygady. Od 1975 r. – generał dywizji. Od października 1977 r. - do lutego 1978 r. - cz.p.o. dowódcy SOW. Był zastępcą dowódcy SOW d/s liniowych przez prawie 13 lat. W latach 1978-1980 był I zastępcą Szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego WP. W latach 1980-1985 attaché wojskowy na Węgrzech. Do 1989 roku pełnomocnik Rządu d/s pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. W 1989 r. - po 45 latach służby - przeszedł w stan spoczynku.
Odznaczony m.in. SP I oraz SP II. 4.10.1974 r. – wpisany do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”. Zmarł 24 grudnia 2001 r.
