Związek Komunistów Jugosławii
Z Wikipedii
Związek Komunistów Jugosławii (ZKJ) - Savez komunista Jugoslavije (SKJ) został utworzony jako Socjalistyczna Partia Robotnicza Jugosławii w 1919 roku.
Związek od początku był członkiem Międzynarodówki Komunistycznej.
W latach 1920 – 1952 przyjął nazwę Komunistyczna Partia Jugosławii (KPJ). Delegalizacja KPJ w 1921 roku i spory frakcyjne hamowały jego działalność.
Aktywność partii wzrosła po objęciu w 1937 roku kierownictwa przez Josipa Broz Tito. KPJ występowała wtedy przeciw zbliżeniu Jugosławii z III Rzeszą.
W zajętej w kwietniu 1941 roku przez Niemcy i ich sojuszników Jugosławii, KPJ wysunęła hasło powstania narodowego przeciw okupantom i kierowała masowym ruchem wyzwoleńczym. Zorganizowała silne oddziały partyzanckie, które zostały przekształcone później w Wojska Narodowowyzwoleńcze.
Po wojnie przejęła pełnię władzy, eliminując przeciwników politycznych i wprowadzając monopartyjną dyktaturę. W roku 1948 - po ostrym konflikcie J. B. Tito ze Stalinem - doprowadziła do zerwania współpracy między innymi partiami komunistycznymi.Współpracę nawiązano ponownie w 1955 roku.
ZKJ był inicjatorem udziału Jugosławii w ruchu państw niezaangażowanych.
Od śmierci Josipa Broz Tito w 1980 roku, funkcję przywódcy ZKJ pełniło Prezydium Komitetu Centralnego ZKJ. Jego przewodniczący wybierany był spośród członków Prezydium na okres 1 roku.
ZKJ rozwiązano w 1991 roku wraz z rozpadem Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii.
