สารละลาย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ละลายเกลือแกงในน้ำ

ในทาง เคมี สารละลาย (solution) เป็น ของผสมที่เป็นเนื้อเดียวกัน ซึ่งมีสารหนึ่งชนิดหรือมากกว่าเป็น ตัวทำละลาย ละลายอยู่ในสารอีกชนิดหนึ่งซึ่งเป็น ตัวถูกละลาย ตัวอย่าง เช่น ไม่เพียงแต่ ของแข็ง ละลายในของเหลว เหมือนกับ เกลือ หรือ น้ำตาล ละลายในน้ำ (หรือแม้แต่ ทองคำ ละลายใน ปรอท แล้วเกิดเป็น อะมัลกัม (amalgam) ) แต่ ก๊าซ ก็ละลายในของเหลว อย่างเช่น คาร์บอนไดออกไซด์ หรือ ออกซิเจน ละลายในน้ำได้

สารละลายอุดมคติ (ideal solution) คือการที่ปฏิกิริยาระหว่าง โมเลกุล ของตัวทำละลายกระทำซึ่งกันและกันมีค่าเท่ากับปฏิกิริยาระหว่างตัวทำละลายกับตัวถูกละลาย แล้วคุณสมบัติของสารละลายในอุดมคติสามารถคำนวนได้โดยผลรวมเชิงเส้น (linear combination) ของคุณสมบัติของส่วนประกอบของมัน

ตัวทำละลาย (solvent) ตามความหมายแบบเดิมคือ สารในสารละลายที่มีปริมาณมากกว่าตัวถูกละลาย ถ้าทั้งตัวถูกละลายและตัวทำละลายมีปริมาณเท่ากัน (เช่น สารละลายมี เอทานอล 50% และ น้ำ 50%) คำจำกัดความเกี่ยวกับตัวทำละลายและตัวถูกละลายจะมีความสำคัญน้อยลง แต่โดยทั่วไปสารที่มีปริมาณมากกว่าจะถูกกำหนดให้เป็นตัวทำละลาย

สารละลายแบ่งออกเป็นหลายประเภทดังนี้:

ตัวอย่างของสารละลาย		ตัวถูกละลาย
ตัวอย่างของสารละลาย		ก๊าซ	ของเหลว	ของแข็ง
ตัวทำละลาย	ก๊าซ	ออกซิเจน และ ก๊าซอื่นใน ไนโตรเจน (อากาศ)	ไอน้ำ ใน อากาศ (ความชื้น)	กลิ่น ของของแข็งเป็นผลมาจากโมเลกุลของของแข็งกระจายตัวในอากาศ
	ของเหลว	คาร์บอนไดออกไซด์ ในน้ำ (น้ำคาร์บอเนต)	เอทานอล (แอลกอฮอล์) ในน้ำ; ไฮโดรคาร์บอน หลายชนิดใน (ปิโตรเลียม)	ซูโครส (น้ำตาลทราย) ในน้ำ; โซเดียมคลอไรด์ (เกลือแกง) ในน้ำ
	ของแข็ง	ไฮโดรคาร์บอน ละลายในโลหะ; แพลตินัม ถูกศึกษาให้เป็นตัวกลางในการเก็บ	น้ำ ใน ถ่านปลุกฤทธิ์(activated charcoal); ความชื้นใน ไม้	เหล็กกล้า, ดูราลูมิน(duralumin) โลหะอื่น โลหะผสม