Žigmund Luksemburški
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
| Žigmund Luksemburški | |
|---|---|
 |
|
| rođen: | 15. februar, 1368. Nürnberg, Njemačka |
| preminuo: | 9. decembar, 1437. Znaim, Češka |
Žigmund Luksemburški (1368-1437), ugarski kralj, rimski car i češki kralj.
Žigmund (Sigismund) pripada porodici Luksemburgovaca. Sin je cara Karla IV. Godine 1387. oženio se Marijom, kćerkom Ludovika I Anžuvinca i postao time ugasrki kralj. Poslije očeve smrti postao je i rimski car 1411. Godine 1418. postao je češki kralj. Njegovom smrću nestaje dinastija Luksemburgovaca.
Organizovao je krstaški (križarski) rat protiv Osmanlija. Poražen je kod Nikipolja 1396. Vodio je rat sa Venecijom. Najviše problema imao je sa Ladislavom Napuljskim, suparnikom u borbi za ugarsko prijestolje iz dinastije Anžuvinaca. Žigmund je jedan od organizatora crkvenog sabora u Konstanci (1414-1418), koji je osudio učenje Jana Husa. Jan Hus je spaljen a poslije toga husitski ratovi pratili su njegovu čitavu vladavinu. Žigmund je osnovao čuveni Zmajev red, kako bi kontrolisao brojne vazale u susjedstvu svoje države. Priredio je čuveni turnir u Budimu 1412.
Žigmund je izuzetno značajan ugarski vladar u odnosima između Bosne i Ugarske. Dugogodišnji napori Žigmunda Luksemburškog za osvajanje Bosne i preuzimanje bosanske krune završili su neuspješno. Žigmund je ostvario jak pritisak na Bosnu u doba kralja Stjepana Dabiše, ali su Bosanci iskoristili njegove probleme poslije poraza kod Nikipolja i prišli njegovom suparniku Ladislavu Napuljskom. Njegovi pokušaji nametanja utjecaja preko kralja Stjepana Ostoje završili su bezuspješno. Na njegovu stranu prišaoje Hrvoje Vukčić Hrvatinić 1409, a i ostali velikaši u Bosni do kraja 1411. No, tada su okolnosti bile drugačije. Bosanska kruna nije više bila u opticaju kao osnova međusobnih odnosa. Poslije raskida sa Hrvojem Vukčićem, bosansku Srebrenicu predao je na upravu despotu Stefanu Lazareviću. Nešto kasnije, 1427. Žigmund je napravio sporazum po kojem su bosansku krunu, kralja Tvrtka II. trebali da naslijede predstavnici Celjskih, njegov punac Herman II Celjski, ali ni ta kombinacija nije imala realne osnove. Žigmund je bio veliki ljuti rival bosanskih vladara i velmoža. Njegova snaga demonstrirana je srednjom i istočnom Evropom, ali njegova južna politika, kroz odnos prema Bosni, nije uvijek bila u prvom planu, pa se stabilan susjed, kao što je to bila Bosna, dugo vremena tolerisao i kao protivnik.
