Άλωση της Κωνσταντινούπολης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς υπό την ηγεσία του Μωάμεθ του Β' έγινε την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 στις 2:30, σημειώνοντας το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Οι συνεχείς πόλεμοι που επικρατούσαν στις τελευταίες επικράτειες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά τη Φραγκοκρατία, αλλά και η παντοδυναμία των Οθωμανών, είχαν περιορίσει σημαντικά και τα εδάφη αλλά και την επιρροή της.

Αφού ο Μωάμεθ ο Β' απομόνωσε την Κωνσταντινούπολη, καταλαμβάνοντας και τη Θράκη, άρχισε την πολιορκία της Πόλης στις 2 Απριλίου 1453 (Δευτέρα του Πάσχα). Υπερασπιστές της Πόλης ήταν κατά τον ιστορικό Γεώργιο Φραντζή 5.000 Έλληνες και 2.000 ξένοι μισθοφόροι εκ των οποίων οι 500 Γενοβέζοι υπό τον βασιλέα τους και 1000 Βεμετοί και Βουκελάριοι, κάτω από τις διαταγές του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τελευταίου αυτοκράτορα, απέναντι σε στρατό 170.000 ανθρώπων. Παρά τη σημαντική αριθμητική διαφορά, η Πόλη προστατευόταν από περίφημα τείχη που είχαν μήκος πέραν των 22 χιλιομέτρων. Οι Τούρκοι, για να μπορέσουν να παραβιάσουν τα τείχη, εξοπλίστηκαν με το πιο εξελιγμένο πολιορκητικό όπλο της εποχής, ένα τεράστιο κανόνι. Το συγκεκριμένο κανόνι ήταν τόσο μεγάλο που στην αρχή της πολιορκίας τα βλήμματα που έβαλλε κατά της Πόλης, περνούσαν πάνω απ' αυτήν. Άξιο αναφοράς είναι ότι το συγγεκριμένο κανόνι ήταν τόσο μεγάλο που ήθελε τρείς ώρες για να οπλιστεί. Ο Μωάμεθ επομένως αναγκάστηκε να εργοδοτήσει άλλο μηχανικό, ο οποίος τελειοποίησε το κανόνι των Τούρκων. Έχοντας λοιπόν ένα κανόνι να βάλλει κατά της Πόλης, οι Τούρκοι ήταν πλέον σε θέση ισχύος. Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να καταστρέψουν το τουρκικό κανόνι 2 φορές αλλά οι Τούρκοι έφτιαχναν καινούριο. Τα κανόνια των Βυζαντινών όμως και η τεράστια διαφορά στους αριθμούς δεν τους επέτρεπαν να ελπίζουν.

Η τελευταία επίθεση ξεκίνησε στις 29 Μαΐου 1453. Ο Μωάμεθ έκανε επίθεση στα τείχη του Θεοδοσίου κατά κύματα. Λόγω της μεγάλης ζημιάς που είχαν πάθει τα τείχη ολόκληρη σχεδόν η δύναμη των Βυζαντινών συγκεντρώθηκε στο συγκεκριμένο σημείο. Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να αποκόψουν τις υπόγειες σήραγγες απ' όπου οι Τούρκοι προσπάθησαν να περάσουν κάτω από τα τείχη. Παρόλο που στις επιθέσεις οι Τούρκοι ήταν περισσότεροι, οι Βυζαντινοί τους απώθησαν αρκετές φορές προκαλώντας τους τρομερές απώλειες. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, παρά την τεράστια αριθμητική διαφορά οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να σπάσουν τη γραμμή άμυνας των τειχών παρά μόνο όταν από εσωτερική προδοσία μπήκαν από την Κερκόπορτα και περικυκλώσαν τους αμυνόμενους. Η πολιορκία κράτησε περίπου 1,5 μήνα και τελικά ο σημαντικά ισχυρότερος Μωάμεθ κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (αποφράς ημέρα). Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης ακολούθησε τεράστιας κλίμακας λεηλασία με αποτέλεσμα πολλοί θησαυροί, πολιτισμικοί και μη, να χαθούν. Ο Μωάμεθ, αν και βάρβαρος, βλέποντας τη βαναυσότητα αυτή διέταξε να σταματήσει η λεηλασία. Εντυπωσιάστηκε τόσο από τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά της Πόλης που την έκανε την πρωτεύουσα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μέχρι την κατάλυση της τελευταίας το 1922. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης σηματοδότησε την έναρξη της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.