Αγκινάρα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πολυετές λαχανικό σε σχήμα θάμνου και ύψος περίπου 1,5 μέτρο. Καλλιεργείται σε μέρη προφυλαγμένα από το δυνατό ψύχος και εδάφη χωρίς πολύ υγρασία. Η ρίζα της αγκινάρας είναι πασσαλώδης και προχωρεί βαθιά στο έδαφος.
Τα φύλλα της είναι μεγάλα με βαθιές σχισμές ,χρώμα γκριζωπό στο κάτω μέρος και το στέλεχος της είναι μακρύ με διακλαδώσεις.
Πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη ή το φθινόπωρο ενώ ο βλαστός της ξεραίνεται το καλοκαίρι.
Από το βλαστό της χρησιμοποιείται στη μαγειρική το άνθος της που έχει σχήμα σφαιρικό, λίγο μακρύ και σαρκώδες. Μαγειρεύεται αφού καθαριστεί από τα πέταλα και το χνούδι, ενώ στην Κρήτη τρώγεται και ωμή με λεμόνι, πολύ νόστιμη και "ειδικός" μεζές για τσικουδιά.
Τα εξωτερικά πέταλα του άνθους καταλήγουν σε αγκαθωτή άκρη και είναι σκληρά, μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν και για τροφή των ζώων. Η αγκινάρα είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, Β1, Β2, νιασίνη και C. Στην Ελλάδα καλλιεργείται στην Αργολίδα, Κρήτη (όπου βρίσκουμε κυρίως την "άγρια" αγκινάρα με μεγάλα αγκάθια στα πέταλα), Λακωνία, Κέρκυρα, Ηλεία και αλλού.
