Ελάτη
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στην Ελλάδα συναντάει κανείς 3 κυρίως είδη ελάτης.
1. Κεφαλληνιακή ελάτη (Abies cephalonica) 2. Λευκή ελάτη (Abies alba) 3. Υβριδογενής ελάτη (Abies borisii regis)
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Γεωγραφική Εξάπλωση
Το άριστο της κατακόρυφης εξάπλωσης της ελάτης βρίσκεται απο τα 800 - 1600 μέτρα. Η υβριδογενής ελάτη παρουσιάζεται κυρίως στα βουνά της Κεντρικής Ελλάδας μέχρι τη Ροδόπη. Η κεφαλληνιακή ελάτη εμφανίζεται στα όρη από την Κεφαλλονιά μέχρι την Εύβοια και απο τον Ταύγετο μέχρι την Όθρυ. Γενικότερα θα λέγαμε ότι η ελάτη συναντάται κυρίως στην Πίνδο, στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.
[Επεξεργασία] Βιολογικές ιδιότητες
Η ελάτη είναι δέντρο ύψους 15-20 μέτρων, ανάλογα με το είδος, με στενή κόμη, καλό κορμό και λεπτά κλαδιά. Το ριζικό της σύστημα χαρακτηρίζεται ως μέτριο βαθύ και έντονο. Η έναρξη της σπερμοπαραγωγής γίνεται σε ηλικία 20-50 ετών και φτάνει στο μέγιστο της σε ηλικία 60-100 ετών. Οι σπόροι της έχουν μικρή φυτρωτική ικανότητα και η φύτρωση τους γίνεται 2-4 εβδομάδες μετά τη σπορά. Η αύξηση της σε ύψος γίνεται πολύ αργά και φτάνει στο μέγιστο στην ηλικία των 40-60 ετών. Η διάρκεια ζωής της είναι απο 300 ως 500 έτη.
[Επεξεργασία] Σταθμολογικές απαιτήσεις
Η ελάτη είναι είδος σκιόφυτο και αντέχει σε σκίαση 50 με 100 έτη, ενώ, αν ελευθερωθεί, έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσεται γρήγορα. Συναντάται σε εδάφη πλούσια σε οργανική ύλη και θρεπτικά συστατικά. Τα είδη της ελάτης απαντώνται στη ζώνη οξιάς-ελάτης και είναι προσαρμοσμένα στο ορεινό μεσογειακό κλίμα.
[Επεξεργασία] Κίνδυνοι και εχθροί
Είναι ευπαθής στους όψιμους παγετούς και στα χιόνια. Προσβάλλεται απο τον ιξό (Viscum album) και απο σηψιρριζίες όπως Armelaria melea, Agrobacterium tumefaciens κ.λ.π. Επίσης δημιουργούνται προβληματα απο ζώα όπως τα γίδια, τα πρόβατα, το ζαρκάδι και ο σκίουρος που τρώει τους σπόρους των κουκουναριών.
Κατηγορίες: Βοτανική | Δασική οικολογία | Δενδροκομία | Φυτά | Δέντρα
