Ράγκταϊμ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το ράγκταϊμ αποτέλεσε το πρώτο στιλ τζαζ, μουσική κυρίως για σόλο πιάνο και λιγότερο για ορχήστρα. Το βασικό μουσικό χαρακτηριστικό του είναι ο συγκοπτόμενος ρυθμός, συνήθως δύο ή τεσσάρων τετάρτων. Σύμφωνα με τον Μάρσαλ Στερνς αποτελεί ένα είδος ροντό που κατάγεται από το μενουέτο και το εμβατήριο. Το ύφος του ράγκταϊμ προσαρμόστηκε από τον πιανίστα, ενορχηστρωτή και διευθυντή ορχήστρας Φέρντιναντ "Τζέλι-Ρολ" Μόρτον. Οι συνθέσεις ράγκταϊμ, τα αποκαλούμενα και ράγκς, αποτέλεσαν επίσης μέρος του ρεπερτορίου της τζαζ της Νέας Ορλεάνης αλλά και της λευκής σχολής του Ντίξιλαντ. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα την περίοδο 1900 - 1915. Το ράγκταϊμ παίζεται και σήμερα από παραδοσιακές ορχήστρες.
[Επεξεργασία] Μουσικά δείγματα
- The Wagon -- ράγκταϊμ τραγούδι ερμηνευμένο από τον Ben Harney το 1925 (Πηγή: Library of Congress Gordon Collection [1])
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
- Rags and Ragtime, David A. Jasen and Trebor Jay Tichenor. Dover, 1978.
- Ragtime - A Musical and Cultural History, Edward A. Berlin. Univ. of Calif. Press, 1980.
| Τζαζ |
| Ράγκταϊμ – Τζαζ Νέας Ορλεάνης – Ντίξιλαντ – Μπούγκι – Σουίνγκ – Μπίμποπ – Κουλ τζαζ |
| Χαρντ μποπ – Φρι τζαζ – Φιούζον – Άσιντ τζαζ – Έθνο-τζαζ – Λάτιν τζαζ |
