Ilja Prigogine
El Vikipedio
Ilya Prigogine [ilja prigoĵin] (ruse Илья Романович Пригожин) (naskiĝinta en Moskvo la 25-an de januaro 1917 – mortinta en Bruselo la 28-an de majo 2003) estis rusdevena belga kemiisto kaj fizikisto.
[redaktu] Biografio
Post la rusa revolucio la familio Prigojine malfavoris la sovetan sistemon kaj en 1921 iris de Rusio al Germanio kaj en 1929 al Belgio, kie ĝi alprenis la francan nomskribon Prigojine. Ilya Prigojine en 1949 alprenis la belgan civitanecon.
Studinte kemion en la Libera Universitato de Bruselo li en 1950 tie profesoriĝis. En 1959 li iĝis direktoro de instituto Solvay en Bruselo kaj instruanto de Universitato de Teksaso ĉe Aŭstino (Usono). De 1961 al 1966 li instruis en Ĉikago. En 1967 li iĝis direktoro de la Centro pri Statistika Mekaniko kaj Termodinamiko en Aŭstino.
[redaktu] Esploroj
Prigojine esploris termodinamikon kaj interalie kreis la koncepton de disipaj strukturoj. En 1977 li ricevis la nobelpremion pri kemio. En 1989 Belgio nobeligis lin, nomumante lin vicgrafo. Ĝis sia morto li estis prezidanto de International Academy of Science.
