Joseph Goebbels
El Vikipedio
Joseph GOEBBELS (naskiĝis la 29-an de oktobro 1897 en Rheydt; mortis la 1-an de majo 1945 en Berlino per suicido) estis ministro de propagando en nazia Germanio kaj la plej efika propagandisto de naziismo kaj totala milito. Li estis aŭtoro de slogano „Ein Volk, ein Reich, ein Führer“ (unu nacio, unu regno, unu gvidanto).
Enhavo |
[redaktu] Deveno kaj junaĝo
Joseph Goebbels naskiĝis en severe katolika etburĝa familio. Li akiris bazan klerecon en greka-katolika lernejo, kaj poste li studis historion kaj literaturon en la Universitato de Heidelberg.
[redaktu] Goebbels kaj la unua mondmilito
Goebbels dum la unua mondmilito rifuzis soldatiĝi pro la malsana kruro, mallongigita sekve de poliomjelito. La korpa stato markis Goebbelson por la tuta resto de la vivo. Li ĉiam klopodis eminentiĝi per alia maniero, per sia intelekta fono. Li konsciis sian mankon kaj en publiko li prezentiĝis kiel „burĝa intelektualo“. Goebbels, kiu ne plenumis idealon de sana, blondhara norda viro, klopodis tiun ĉi mankon kompensi per sia ideologia fanatismo kaj radikalismo. Ano de NSDAP li fariĝis en la jaro 1922.
Goebbels, „la malgranda doktoro“, estis malamiko de natura talento, li emfazis rasan demandon, li malamis judojn, li estis absolute cinika, li havis vicon da kompleksoj kaj li malamis ĉiujn, kiuj havis alian opinion ol li mem. Li malŝatis siajn aŭskultantojn, sed li kapablis aŭskulti ilin, se li havis impreson, ke li povus eluzi tion iel.
En la jaro 1924 li verkis du librojn de politika publicistiko: „Briefe an Zeitgenossen (Leteroj al samtempuloj) kaj „Die zweite Revolution“ (Dua revolucio).
En la jaro 1925 li estis komerca meneĝero de NSDAP kaj fine de aŭgusto li estis jam ĉefa kunlaboranto de Gregor Strasser. Goebbels fondis kaj gvidis „Nationalsozialistischen Briefe“.
En la jaro 1927 li demagogie avertis en siaj prezentoj antaŭ danĝero de ruĝa Berlino. Li eluzis dum tio plene sian profundan kaj potencan voĉon kaj sentime li misuzis primitivajn homajn instinktojn. Goebbels estis senlaca agitatoro kun donaco paralizi siajn oponantojn per murda kombino de malamo, kalumnioj kaj aludoj. Goebbels sciis mobilizi timon de senlaboruloj en la tempo de ekonomia krizo, kiam li ludis je naciaj sentoj kun absolute malvarma kalkulo.
Hitleron tre profunde impresis la sukceso de Goebbels, kiu ŝanĝigis devene malgrandan berlinan filion de partio en potencan organizaĵon en norda Germanio. Tial Hitler nomis lin en la jaro 1929 Regna propagandestro de NSDAP. La 24-an de junio de 1942 li notis, ke Goebbels estis pridonacita de du aferoj, sen kiuj li ne povus priregi la situacion en Berlino: de verbaj kapabloj kaj intelekto.
Goebbels profunde malŝatis ĉian homecon. Li preferis misadon, malamon kaj disvastigadon de veneno. Li kapablis manipuli homamason per tekniko de amasa konvinkado, kio repuŝis sin en balota sukceso de NSDAP en la jaro 1932, kiam Goebbels estis rolinta ĉefan rolon dum realigo de Hitler en centron de politika agado. Por siaj meritoj li estis taksita la 13-an de marto de 1933, kiam Hitler nomis lin Regna ministro de publika klereco kaj propagando. Joseph Goebbels do akiris absolutan kontrolon super ĉiuj amaskomunikiloj kiel radio, gazetaro, publikado de libroj, kino kaj alia arto.
Goebbels baldaŭ „celigis“ kulturvivon direkte al nazia ideo, kiam li uzis propagandon, premon kaj „purigon“ de arto en nomo de nacia idealo, li subigis eldonistojn kaj ĵurnalistojn al ŝtata kontrolo, li forigis ĉiujn judojn kaj politikajn oponantojn el ĉiuj influaj postenoj. La 10-an de majo de 1933 li organizis grandan riton de „bruligado de libroj“ en Berlino, kie en grandaj fajrejoj estis bruligataj libroj de judoj, marksistoj kaj pluaj „ĝenaj“ aŭtoroj.
[redaktu] Kristala nokto
Dum kvin jaroj Joseph Goebbels laboris atenteme, ĝis kiam la nazia reĝimo ne fiksis siajn poziciojn ne akirinte la internacian postenon. Lia vera sinteno montriĝis dum Kristalnokto (Kristallnacht) el la 9-a je la 10-a de novembro de 1938, kiun li mem organizis post sia incita parolo dum renkontiĝo de partiaj gvidantoj en munkena Altes Rathaus. La Kristala nokto estis komenco de sangaj perfortaĵoj kontraŭ judoj. Pli malfrue Goebbels estis unu el ĉefaj farintoj de „Fina solvo“ kaj en la jaro 1942 li persone inspektis deportadon de judoj el Berlino en koncentrejojn. Goebbels opiniis, ke judoj kaj ciganoj estas senkondiĉe neniigendaj.
[redaktu] Goebbels kaj virinoj
Goebbels ne kuracis siajn kompleksojn de korpe trafita homo nur per la „solvado“ de juda demando, sed per persistema klopodo je favoro de belaj virinoj. En la jaro 1937 li klopodis je favoro de ĉeĥa aktorino Lída Baarová, kiu tiutempe vivis kun Gustav Frölich. Goebbels tiutempe invitis Baarovon en la plej diversajn sociajn eventojn. Pli malfrue li invitis ŝin ankaŭ en sian vilaon en Bogensee, kie li montris al ŝi sian amon. Baarová skribis en sia taglibro, ke por amoro devas esti du, kaj se virino ne volas, nenio okazos. La intereso de Goebbels tamen imponis ŝin kaj ŝi samtempe timis lin. La 16-an de aŭgusto de 1938 Magda Goebbels (edzino de Goebbels) plendis sian edzon ĉe Gvidanto. La Gvidanto aŭskultis la 24-an de oktobro de 1938 Goebbelson rompante lian reziston. Goebbels obeeme rezignis pri ideoj al eksedziĝo kaj foriro el la funkcioj.
[redaktu] Goebbels kaj la dua mondmilito
Dum la dua mondmilito la interrilatoj inter Hitler kaj Goebbels ankoraŭ pli multe fiksiĝis, precipe en la tempo, kiam situacio en la orienta batalfronto turniĝis malfavore por Germanio kaj estis necese fiksi moralon de la germana nacio kaj la soldatoj batalantaj en la batalfrontoj. Kiam okcidentaj potencoj eniris en la militon, Goebbels eluzis tiun ĉi fakton en sia incitema propagando asertante, ke Germanio havas jam nur du eblecojn: aŭ venkon aŭ absolutan pereon. En sia granda prezentiĝo la 18-an de februaro de 1943 en berlina Sportpalast Goebbels kreis atmosferon de sovaĝaj emocioj kaj li alvokis la nacion al la totala milito. Li elvokis ondon de timo antaŭ „asiataj bandoj“ eluzante sian influon en presaro, filmo kaj radiodisaŭdigo, por ke li fiksu la moralon de la nacio per promeso de „sekretaj armiloj“ kaj per mito de „nacia firmeco“ en montaroj. Goebbels neniam perdis sian memkotrolon aŭ sian batalspiriton.
Dank‘ al sia rapida pensado kaj fulmorapida agado matene la 20-an de julio de 1944 li sukcesis izoli perfidulojn de la reĝimo en Ministerio por milito helpe de taĉmentoj fidelaj al la nazia reĝimo. Mallongtempe post tio la Gvidanto nomis lin Ĝenerala plenrajtigito por la totala milito.
Goebbels tiel ĉi akiris ampleksajn plenrajtojn kaj li rekte influis civilan loĝantaron kaj li ankaŭ povis transŝovigi laborforton interne de la armeo. Goebbels kreis militan ŝparprogramon evoluante fortan premon al la civila loĝantaro. Tiutempe jam Germanio staris surrande de ruiniĝo kaj estis tro malfrue mobilizi pluajn fortojn. Fine de la milito Joseph Goebbels fariĝis unu el la plej proksimaj sekvantoj de Hitler kaj lastajn tagojn de la milito li pasigis kun sia familio en la fuorto de Gvidanto sub Regna kancelierejo. Kiam Goebbels komprenis, ke naziistoj bruligis malantaŭ si ĉiujn pontojn, li estis simile kiel Hitler senĉese pli multe fascinita de imago de apokalipso. Oni notas, ke senpere mortonte li proklamis: „Kiam ni estos mortintaj, la mondo ektremu!“
Sed per sia memmortigo Joseph Goebbels ne plenigis la politikan testamenton de Hitler, en kiu la Gvidanto nomis lin Regna kanceliero. Joseph Goebbels venenigis siajn ses infanojn per mortiga injekto de kuracisto de SS kaj li mem poste kun sia edzino pafmortigis sin. Goebbels evidente konsciis la tutan situacion, kiam mallongtempe mortonte li diris: „Ni enpaŝos en historion aŭ kiel la plej grandaj ŝtatuloj de ĉiuj tempo aŭ kiel la plej grandaj krimuloj.“
