بوئینگ ۷۷۷
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بوئينگ 777 يك هواپيمای پهن پيكر تجاری دو موتوره است كه توسط شركت هواپيماسازی آمريكايی بوئينگ توليد می شود . بوئينگ تاكنون چهار گونه از اين هواپيما را به نام های 777- 200، 777-200 ای آر، 777-300 و 777-300 ای آر به بازار ارائه كرده است . 777 ظرفيت حمل 278 تا ۵۵0 نفر مسافر را داراست و برد پروازی آن بين ۵210 تا 9۴20 مايل دريايی (10370 تا 17۴۴۵ كيلومتر) است . از جمله ويژگی های ظاهری اين هواپيما كه به وسيله آنها می توانيد به راحتی 777 را شناسايی كنيد می توان به ارابه های فرود آن كه هر يک به ۶ چرخ مجهز شده اند، دنباله تيز آن و همچنين بدنه اش كه مقطعی كاملا دايروی دارد، اشاره كرد .
777 نخستين هواپيمای تجاری جهان است كه تمام مراحل طراحی آن به كمک نرم افزارهای رايانه ای انجام شده است . برای ساخت اين هواپيما هيچ نقشه يا طرحی روی كاغذ رسم نشده و همه كارها به كمک يك نرم افزار 3D CAD به نام CATIA انجام گرفته است . اين موضوع سبب شد تا بسياری از آزمايش ها بر روی آن در محيط های شبيه سازی شده صورت گرفته و بدين ترتيب از صرف ميليون ها دلار هزينه برای آزمايش های پروازی جلوگيری شود . نخستين هواپيمای 777 در سال 199۴ به پرواز درآمد .
از جمله رقبای اصلی 777 می توان به ایرباس ای330 و خانواده ایرباس ای3۴0 اشاره كرد .
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاريخچه
در دهه 1970 بوئينگ، مدل 7۵7 را جايگزين مدل 727 كرد و برای رقابت با ایرباس ای300 دست به طراحی بوئینگ ۷۶۷ زد، در همين زمان بود كه ايده اوليه ساخت يك هواپيمای سه موتوره با نام 777 شكل گرفت . بوئينگ قصد داشت با اين كار به رقابت با دی سی 10 كارخانه مک دانل داگلاس و ال1011تری استار كارخانه لاكهیدمارتين بپردازد .
بدنه اين هواپيمای جديد شبيه بوئينگ 7۶7 بود . قرار بود 777 ظرفيت حمل 27۵ نفر مسافر را دارا باشد و در دو گونه قاره پيما با برد ۵000 كيلومتر و بين قاره ای با برد 8000 كيلومتر ساخته شود .
در دهه 1980شركت های هواپيمايی اقبال زيادی به هواپيماهای دوموتوره ای مانند بوئينگ 7۶7 و ایرباس ای300 نشان دادند، همين موضوع سبب شد بوئينگ پروژه 777 را متوقف كند . اما مدتی بعد بوئينگ به اين نتيجه رسيد كه با توجه به فن آوری قديمی به كار رفته در هواپيماهای دی سی10 و لاكهيد مارتين 1011 تری استار (طراحی اين هوپيماها مربوط به دهه 19۶0 بود. ) اگر محصولی با ظرفيت و برد پروازی بين بوئينگ 7۴7-۴00 و بوئينگ 7۶7-300 توليد كند به موفقيت قابل قبولی دست خواهد يافت . (در اين سال ها ايرباس نيز با همين ايده دست به طراحی ایرباس ای3۴0 زد . )
نخستين گزينه ای كه در اين راستا مورد بررسی مهندسان قرار گرفت يك نمونه بزرگ شده بوئینگ ۷۶۷ بود . اين پروژه بوئينگ 7۶7 ايكس نام داشت و تنها تفاوت بدنه آن با بوئينگ های 7۶7 عادی طول بيشترش بود . البته بال های آن تا حدودی بزرگتر بودند و گنجايش آن نيز تا 3۴0 مسافر افزايش يافته بود . برد پروازی آن نيز 7300 مايل دريايی (13۵00 كيلومتر) تخمين زده می شد .
شركت های هواپيمايی تمايل چندانی به پشتيبانی از پروژه جديد بوئينگ نداشتند، چراكه هواپيمايی با قابليت بهتر انجام پروازهای بين قاره ای و پهن پيكرتر نظير بوئينگ 7۴7 را ترجيح می دادند . آنها همين طور معتقد بودند استفاده از 7۶7 ايكس در مسيرهای بين قاره ای مزيت اقتصادی چندانی نخواهد داشت . در نتيجه مهندسان بوئينگ دست به كار طراحی يك هواپيمای كاملا جديد شدند : بوئينگ 777
آنچه كه فرآيند طراحی 777 را از ساير محصولات بوئينگ متمايز می كند اين است كه در آن به طور گسترده ای به نظرات شركت های هواپيمايی به عنوان مشتری توجه شده است . بوئينگ برای نخستين بار از چند شركت هواپيمايی بزرگ درخواست كرد به عنوان مشاور در فرآيند طراحی ايفاي نقش كنند . شركت های يونايتد ايرلاينز، آل نيپون ايرويز، بريتيش ايرويز، ژاپن ايرلاينز، كثای پاسيفيک و كوانتاس به اين منظور انتخاب شدند . به همين دليل طراحی 777 را بايد آغاز فصل جديدی از مشتری مداری در صنايع هوافضا دانست .
در حال حاضر شركت سنگاپور ايرلاينز با داشتن ۵8 فروند بوئينگ 777 بزرگترين بهره بردار اين نوع هواپيما در جهان به شمار می رود . از اين تعداد ۴۶ فروند از نوع 777-200 ای آر و 12 فروند از نوع 300 هستند . اين شركت همچنين 19 فروند 777-300 ای آر را در دست سفارش دارد و در حال مذاكره برای خريد 13 فروند ديگر به سر می برد .
تا پايان سال 200۶، ۴۴ شركت هواپيمايی از سراسر جهان 8۴9 فروند 777 را به بوئينگ سفارش داده اند .
[ویرایش] فن آوری های جديد
بوئينگ مجموعه ای از پيشرفته ترين دست آوردهای فنی صنعت هوافضا را برای اولين در 777 ارائه كرده است :
- كابين خلبان شيشه ای مجهز به نمايشگرهای كريستال مايع هانی ول
- سيستم كنترل پرواز ديجيتال فلای بای واير با قابليت برگشت به حالت دستی
- سيستم های اويونيكی پيشرفته با قابليت سازگاری با نرم افزارهای مختلف
- كيف پروازی الكترونيكی مجهز به رايانه
- استفاده گسترده از مواد كامپوزيت در بدنه هواپيما (حدود 9% كل وزن)
- شبكه اويونيكی فيبر نوری
- مجهز بودن به بزرگترين و قدرتمندترين موتورهای توربوفن دار در بين هواپيماهای تجاری (قطر فن موتورهای GE-90-115B كه در 777 به كار رفته اند به 3.3 متر می رسد . )
بوئينگ اكثر اين دست آوردهای جديد را مديون كار بر پروژه بوئينگ 7جی7 است . هواپيمايی كه هرگز ساخته نشد . 777 نخستين پرواز خود را در روز 1۴ ژوئيه سال 199۴ انجام داد . خلبان اين پرواز آزمايشی جان ای كاشمن بود . پس از آن هواپيما بيش از تمام محصولات قبلی بوئينگ تحت آزمايش های پروازی قرار گرفت .
يك سريال مستند تلويزيوني با نام «777 جت قرن بيست و يكم» درباره ی مراحل گوناگون ساخت، آزمايش و تحويل 777 ساخته شده است . سازمان هوانوردی فدرال ايالات متحده در روز 30 می سال 199۴ مجوز ETOPS-180 را به 777-200 مجهز به موتورهای PW4074 اعطا كرد و به اين ترتيب 777 به اولين هواپيمايی تبديل شد كه در بدو ورودش به ناوگان هوايی آمريكا اين مجوز را به دست آورد .
ويژگی جالب توجه ديگر اين هواپيما مجهز بودنش به سيستم معمولي Control yoke به جای سيستم Side stick Controller است كه در هواپيماهای جنگنده با فلای بای واير و ايرباس های جديد مورد استفاده قرار گرفته است، چرا كه بوئينگ عقيده دارد خلبان ها بهتر با سيستم های كنترل Stick and rubber كنار می آيند .
[ویرایش] گونه های مختلف 777
بوئينگ مدل 777 خود را با استفاده از دو ويژگی مهم آن نام گذاری كرده است . نخست اندازه بدنه هواپيما كه بر گنجايش مسافر و بار آن تاثير مستقيم دارد . خانواده 777-200 نخستين گونه از 777 بود كه در خط توليد بوئينگ قرار گرفت، چند سال بعد 777-300 كه بدنه ای دراز تر دارد به بازار ارائه شد .
ويژگی دوم برد پروازی است كه بر اين اساس 777 در سه دسته تقسيم بندی شده است:
- بازار ای : 3900 تا ۵200 مايل دريايی (7220 تا 9۶30 كيلومتر)
- بازار بی : ۵800 تا 7700 مايل دريايی (107۴0 تا 1۴2۶0 كيلومتر)
- بازار سی : 8000 مايل دريايی (1۴81۵ كيلومتر) و بيشتر از آن
اين طبقه بندی برای مقايسه با رقيب اصلی 777 يعنی ايرباس ای3۴0 انجام گرفته است . كارخانه بوئينگ و شركت های هواپيمايی به جای 777-200 از مخفف آن به صورت 772 يا 772A، به جای 777-300 از 773 و به جای 777-300 ای آر از 773B يا 773ER استفاده می كنند . بنابراين اگر در برنامه پروازی يک شركت هواپيمايی با اين عبارات مواجه شديد تعجب نكنيد .
[ویرایش] گونه هاي اوليه
[ویرایش] 777-200
مدل 200 اولين گونه بازار ای 777 بود كه به توليد انبوه رسيد . اولين بهره بردار اين مدل شركت هواپيمايی يونايتد ايرلاينز بود كه نخستين پرواز خود را با آن در می 199۵ انجام داد . بيشترين وزن مجاز برخاستن (MTOW) اين نوع 229 تا 2۴7 تن است و برد آن بين 3780 تا ۵1۵0 مايل دريايی (7000 تا 9۵00 كيلومتر) است .
777 هاي 200 اوليه به دو موتور 7۴000 پوندی (329 كيلونيوتن) Pratt & Whitney PW4074 توربوفن دار يا دو موتور 7۵000 پوندی (33۴ كيلونيوتن) General Electric GE90-75B و يا دو موتور 7۵000 پوندی (33۴ كيلونيوتن) Rolls Royce Trent875 مجهز شده بودند .
نخستين 777-200 ای كه ساخته شد در سال های 199۴ و 199۵ توسط مركز آزمايش های غيرمخرب بوئينگ تحت آزمايش های متعددی قرار گرفت و داده های مفيدی برای ساخت مدل های بعدی 777 فراهم آورد . اين هواپيما در نهايت به شركت كثای پاسيفسک فروخته و در سال 2000 به آن تحويل داده شد .
هواپيمای ايرباس ای 330-300 را می توان از نظر فنی مشابه 777-200 دانست .
[ویرایش] 777-200 ای آر
اين هواپيما در ابتدا 777-200 آی جی دبليو نام داشت ،(مخفف عبارت وزن خالص افزايش يافته در انگليسی) و گونه بازار بی 777-200 به شمار می رفت . اين گونه نسبت به مدل 200 توانايی حمل سوخت بيشتری را داراست و همين ويژگی سبب افزايش برد پروازی آن به ۶000 تا 7700 مايل دريايی (11000 تا 1۴300 كيلومتر) شده است . مهندسان برای اين منظور بيشترين وزن مجاز برخاستن آن را نيز به 2۶3 تا 28۶ تن افزايش داده اند . نخستين فروند از اين مدل در فوريه 199۵ به بريتيش ايرويز واگذار شد . ای آر مخفف عبارت برد گسترش يافته در انگليسی است .
777-200 ای آر را می توان به هريک از موتورهای 8۴000 پوندی (37۴ كيلونيوتن) Trent 884 وPW4084 يا موتورهای 8۵000 پوندی (378 كيلونيوتن) GE90-85B و يا موتورهای 92000 پوندي (۴09 كيلونيوتن) GE90-92B و Trent 892 مجهز نمود . در سال 1998 ایرفرانس نخستين 777-200 ای آر را كه به موتورهای 9۴000 پوندی (۴18 كيلونيوتن) GE90-94B مجهز شده بود تحويل گرفت .
در روز دوم آوريل سال 1997 يك فروند 777-200 ای آر هواپيمايی مالزی ركورد جديدی را در پروازهای بدون توقف ثبت كرد . اين هواپيما موفق شد مسير 200۴۴ كيلومتری سياتل (مقر شركت بوئينگ) به كوالالامپور را در مدت 21 ساعت و 23 دقيقه بدون توقف طی كند .
هواپيمای ايرباس ای 3۴0-300 را می توان از نظر فني مشابه 777-200 ای آر دانست . اين گونه با فروشی معادل ۴2۵ فروند بيش از ساير مدل های 777 مورد استقبال قرار گرفته است .
[ویرایش] 777-300
777-300 مانند 777-200 جزو گونه های بازار ای بوده و تنها تفاوتش با مدل 200 طول بيشتر بدنه آن است . بوئينگ اين گونه را به عنوان جايگزينی براي 7۴7-100 و 200 به بازار فروش ارائه كرد . 777-300 از نظر گنجايش مسافر و برد پروازی تقريبا مشابه گونه های قديمی 7۴7 است با اين تفاوت كه مصرف سوختش تنها يك سوم آنهاست و هزينه نگهداری آن نيز ۴0% پايين تر است .
بدنه آن 10.1 متر از بدنه مدل 200 دراز تر است و همين سبب افزايش گنجايش آن به ۵۵0 مسافر در چيدمان تک كلاس و افزايش 13 تنی وزنش شده است . با توجه به طول زياد هواپيما بر روی بال ها و زير بدنه آن تعدادی دوربين نصب شده تا خلبان با استفاده از آنها عمليات هدايت زمينی هواپيما را آسان تر انجام دهد .
777-300 مجوز ETOPS-180 را در چهارم می سال 1998 همزمان از سازمان هوانوردی ايالات متحده (FAA) و اروپا (JAA) دريافت نمود و در همان ماه اولين فروند از آن به ناوگان كثای پاسيفيک پيوست .
برد پروازی اين گونه با 38۶ مسافر در چيدمان سه كلاسه ۵720 مايل دريايی (10۶00 كيلومتر) است . اين هواپيما معمول به دو موتور 90000 پوندی (۴00 كيلونيوتن) PW4090 توربوفن دار يا موتورهای 92000 پوندی (۴09 كيلونيوتن) Trent 892 و General Electric GE90-92B و يا موتورهای 98000 پوندی (۴3۶ كيلونيوتن) PW4098 تجهيز می شود .
اين گونه معادل مستقيمی در محصولات ايرباس ندارد اما ای 3۴0-۶00 را می توان با آن قابل رقابت دانست .
[ویرایش] 777-200 ال آر (Worldliner)
777-200 ال آر گونه بازار سی 777-200 به شمار می رود . دو حرف ال و آر مخفف عبارت برد بيشتر در زبان انگليسی است . اين گونه در زمان ورود به بازار در سال 200۶ بهترين هواپيمای مسافری حال حاضر جهان از نظر برد پروازی لقب گرفت . 200 ال آر می تواند مسافتی معادل 9۴20 مايل دريايی (17۴۴۵ كيلومتر) را در 18 ساعت بدون توقف بپيمايد . پروژه ساخت اين هواپيما همزمان با پروژه 777-300 ای آر انجام گرفت . برد زياد آن به دليل مجهز بودنش به دو موتور بسيار قدرتمند 110000 پوندی (۴89 كيلونيوتن) General Electric GE90-115B توربوفن دار ميسر شده است . بيشترين وزن مجاز برخاستن (MTOW) و همين طور گنجايش سوخت آن نيز به مقدار قابل توجهی افزايش يافته است . (در اين هواپيما يك مخزن اضافی سوخت ساخت شركت مارشال آئرواسپيس در قسمت حمل بار عقب تعبيه شده است .) از ديگر ويژگی های آن می توان به ارابه های فرود جديد و سازه تقويت شده اش اشاره كرد . نمونه اوليه آن در 1۵ فوريه سال 2005 ساخته شد و اولين پرواز آزمايشی خود را در 8 مارس همان سال انجام داد . دومين نمونه آن نيز برای اولين بار در 2۴ می 200۵ به پرواز درآمد . تنها هواپيمای انبوه توليدی كه برد بيشتری نسبت به 777-200 ال آر دارد كی سی 10 اكستندر است .
اين هواپيما مجوز پرواز را در 2 فوريه 200۶ از FAA و EASA به دست آورد . نخستين 777-200 ال آر در 2۶ فوريه سال 200۶ و دومين فروند از آن نيز در 23 مارس همان سال به هواپيمايی پاكستان واگذار شد . اير اينديا و اوا اير ديگر مشتريان اين هواپيما به شمار می روند . در 9 نوامبر 200۵ اير كانادا نيز به جمع سفارش دهندگان اين محصول جديد پيوست . هواپيمايی امارات در 2۵ نوامبر 200۵ ،10 فروند از اين نوع را خريداری كرد و مجموع سفارش های 777 خود را به ۴2 فروند رساند . هواپيمايی پاكستان اعلام كرده به احتمال زياد 3 فروند ديگر از اين نوع را برای مسيرهای منتهی به آمريكای شمالی خود خريداری خواهد كرد .
شركت های هواپيمايی مانند جت ايرويز و دلتا نيز نسبت به خريد اين نوع ابراز علاقه كرده اند . پيش بينی می شود شركت های هواپيمايی فعال در مسير كانگورو چون بريتيش ايرويز و كوانتاس نيز به جمع خريداران اين هواپيمای دوربرد بپيوندند . گفته مي شود كوانتاس قصد دارد با استفاده از 777-200 ال آر پروازهای بدون توقف خود را به فرودگاه فورت ورث دالاس مركز فعاليت آمريكن ايرلاينز بزرگترين هواپيمايی جهان گسترش دهد . شركت سنگاپور ايرلاينز بزرگترين ارائه دهنده خدمات هوايی دوربرد جهان با ايرباس ای 3۴0-۵00 نيز اعلام كرده در حال بررسی خريد اين هواپيماست .
در روز 10 نوامبر 200۵ يك 777-200 ال آر ركورد دوربرد ترين پرواز بدون توقف جهان را شكست . اين هواپيما 11۶۶۴ مايل دريايی (21602 كيلومتر) را از هنگ كنگ به لندن بدون توقف پيمود . اين پرواز 22 ساعت و ۴2 دقيقه به طول انجاميد . اين ركورد در كتاب ركوردهای گينس نيز به ثبت رسيد .
از نظر فنی ايرباس ای 3۴0-۵00 را می توان معادل 777-200 ال آر دانست . (برد ای 3۴0-۵00، 9017 مايل دريايی يا 1۶700 كيلومتر است .) پس از اين كه ايرباس اعلام كرد درصدد ساخت مدل اي 3۴0-۵00 ايكس دبليو بی است، بوئينگ تصميم به كاهش 7 تنی وزن 777-200 ال آر گرفت تا قدرت رقابت آن با محصول جديد ايرباس افزايش يابد .
[ویرایش] 777-300 ای آر
777-300 ای آر گونه بازار بی 777-300 به شمار می رود و به عنوان جايگزينی براي 7۴7-۴00 به بازار ارائه شده است . اين اتفاق در پی تصميم بوئينگ براي تبديل 7۴7 به يك گونه باری افتاده است . دو حرف ای و آر مخفف عبارت برد گسترش يافته در زبان انگليسی هستند . در اين هواپيما 10 درب خروج استاندارد به همراه 2 درب خروج بالای بال ها تعبيه شده اند .
در ساخت 777-300 ای آر اصلاحات زيادی نسبت به مدل های قبلی صورت گرفته كه از جمله آنها می توان به تجهيزش به موتورهای GE90-115B كه قدرتمندترين موتورهای جت حال حاضر جهان به شمار می روند اشاره نمود . اين موتورها قدرت توليد رانشی معادل 11۵300 پوند (۵13 كيلونيوتن) را دارا هستند . از ديگر ويژگی های آن می توان به ارابه های فرود جديد، مخازن سوخت اضافی و سازه تقويت شده اش اشاره كرد . برد آن با 3۶۵ مسافر در چيدمان سه كلاسه معادل 7880 مايل دريايی (1۴۵9۴ كيلومتر) است .
777-300 ای آر در واقع توسط ایرفرانس افتتاح شد، هرچند به دليل مسائل سياسی ژاپن ايرلاينز اولين بهره بردار آن معرفی گشت . نخستين پرواز اين هواپيما در 2۴ فوريه 2003 انجام گرفت و اولين فروند از آن در 29 آوريل 200۴ به ایرفرانس واگذار شد . مهندسان بوئينگ در حال حاضر مشغول بررسی پروژه ای برای ارتقای قابليت های 777-300 ای آر هستند . (اين اقدام برای حقظ برتری آن در برابر محصول جديد ايرباس يعنی اي 3۵0 ايكس دبليو بی صورت می گيرد .) اي 3۴0-۶00 اچ جی دبليو را می توان معادل ايرباس، 777-300 ای آر دانست .
[ویرایش] 777 فريتر
777 فريتر يا 777 اف گونه باری 777 است . اين پروژه در پی اعلام نياز شركت های هواپيمايی به جايگزينی براي 7۴7 و ام دی 11 های باری قديمی، در سال 200۴ در بوئينگ مطرح شد . 777 اف نسبت به ساير هواپيماهای باری اقتصادی تر است و از نسبت نيروی رانش به وزن بالاتری برخوردار است . اين هواپيما قابليت حمل 101 تن بار را داراست . (اين عدد با توجه به قابليت حمل 12۴ تن بار توسط هواپيمای 747-400 اف كه ابعادی بزرگتر از 777 دارد بسيار قابل قبول به نظر می رسد و از يک طراحي بی نقص حكايت می كند .)
مهندسان بوئينگ براي افزايش قابليت حمل بار 777 اف از گنجايش تانكرهای سوخت آن كاسته اند كه اين اقدام سبب كاهش برد پروازی آن نسبت به گونه های مسافري 777 شده است . با اين وجود 777 اف از نظر برد پروازی در بين هواپيماهای باري جهان پس از ايرباس اس 380اف در جايگاه دوم قرار دارد . در مقايسه با گونه های باری 7۴7 محروم بودن از قابليت بارگيری از دماغه مهم ترين نقص 777 اف به شمار می رود . اين گونه به موتورهای 11۵000 پوندی (۵13 كيلونيوتن) GE90-115B مجهز خواهد شد . (همان موتورهای استفاده شده در 777-200 ال آر و 777-300 ای آر)
شركت های لوفتهانزا كارگو، فداكس، يونايتد پارسل سرويس و اوا كارگو جزء خريداران احتمالی آن به شمار می روند . ايركانادا و ایرفرانس اولين بهره برداران 777 اف خواهند بود . (ايرفرانس 7 فروند و ايركانادا 2 فروند از اين نوع را سفارش داده اند، ارزش اين دو قرارداد به بيش از 1٫۵ ميليارد دلار می رسد . ) اولين هواپيماهای اين دو شركت در سال 2008 واگذار خواهند شد . شركت های ايرآتلانتا آيسلنديک و امارات نيز هركدام 8 فروند از اين نوع را به بوئينگ سفارش داده اند .
ايرباس معادل دقيقی براي رقابت با اين هواپيما ندارد . ای 380-800 اف نزديک ترين مدل ايرباس به آن به شمار می رود كه ظرفيت و ابعادی بسيار بزرگتر دارد . (گنجايش آن 1۵0 تن بار و بردش ۵۶00 مايل دريايی (10۴00 كيلومتر) است . ) ای 380 بيشتر برای حمل بارهای حجيم مناسب به نظر می رسد . هواپيمای مک دانل داگلاس ام دی 11 اف را می توان مشابه 777 اف دانست . (البته با صرف نظر كردن از قابليت بسيار بهتر 777 در انجام پروازهای دوربرد و حمل سوخت)
[ویرایش] 777-100(گونه ای كه هرگز ساخته نشد. )
777-100 ايكس قرار بود گونه بازار سی 777 باشد . طول بدنه اين هواپيما نسبت به 777-200 كاهش يافته و قرار بود حجم بيشتری از فضای آن به حمل سوخت اختصاص يابد، در نتيجه گنجايش مسافر آن نسبت به 777-200 معمولی كمتر بود . (اين گونه از نظر ابعاد مشابه 7۴7 اس پی بود . ) به دليل گنجايش مسافر كمتر و از آنجا كه هزينه به كارگيری آن معادل 777-200 بود ميزان هزينه پرواز به ازای هر صندليش نسبت به 777-200 بيشتر بود و بوئينگ نيز با توجه به اين موضوع پروژه 777- 100 ايكس را متوقف نمود .
777-100 به عنوان گونه بازار بی 777-100 ايكس نيز در همان زمان در دستور كار بوئينگ قرار گرفت . اين هواپيما نيز ابعاد و گنجايشی معادل 777-100 ايكس داشت . بوئينگ به دو شركت دلتا و كنتيننتال پيشنهاد كرد تا اين محصول جديد را جايگزين هواپيماهای قديمی دی سی 10 و لاكهيد ال 1011 تری استار خود كنند، اما اين دو شركت با اعلام غير اقتصادی بودن 777-100 پيشنهاد بوئينگ را رد كردند و در نتيجه بوئينگ هواپيمای 7۶7-۴00 ای آر را مخصوص آنها طراحی نمود . بنابراين اين مدل نيز مانند 777-100 ايكس هرگز ساخته نشد .
787-9 محصول جديد بوئينگ گنجايش حمل مسافری معادل 777-100 را داراست .
[ویرایش] ويژگی های فنی
| اندازه ها | 777-200 | 777-200 ای آر | 777-200 ال آر | 777-200 اف | 777-300 | 777-300 ای آر |
|---|---|---|---|---|---|---|
| خدمه پرواز | دو | |||||
| گنجايش مسافر | 305 (3 كلاس) | 303 (3 كلاس) | - | 368 (3 كلاس) | 365 (3 كلاس) | |
| درازا | 209 فوت 1 اينچ (63.7 متر) | 242 فوت 4 اينچ (73.9 متر) | ||||
| درازای بال | 199 فوت 11 اينچ (60.9 متر) | 212 فوت 7 اينچ (64.8 متر) | 199 فوت 11 اينچ (60.9 متر) | 212 فوت 7 اينچ (64.8 متر) | ||
| زاويه بال ها | 31.64° | |||||
| ارتفاع | 60 فوت 9 اينچ (18.5 متر) | |||||
| عرض كابين | 19 فوت 3 اينچ (5.86 متر) | |||||
| عرض بدنه | 20 فوت 4 اينچ (6.19 متر) | |||||
| وزن هواپيما | 307,000 پوند (139,225 كيلوگرم) |
315,000 پوند (142,900 كيلوگرم) |
326,000 پوند (148,181 كيلوگرم) |
N/A | 353,600 پوند (160,120 كيلوگرم) |
366,940 پوند (166,881 كيلوگرم) |
| بيشترين وزن برخاستن | 545,000 پوند (247,210 كيلوگرم) |
656,000 پوند (297,560 كيلوگرم) |
766,000 پوند (347,450 كيلوگرم) |
766,000 پوند (347,450 كيلوگرم) |
660,000 پوند (299,370 كيلوگرم) |
775,000 پوند (351,534 كيلوگرم) |
| سرعت بهينه | .84 ماخ | |||||
| گنجايش بار | 5,302 فوت مكعب (150 مترمكعب) | 22,455 فوت مكعب (636 مترمكعب) |
7,080 فوت مكعب (200 مترمكعب) |
7,080 فوت مكعب (200 مترمكعب) |
||
| بيشترين برد | 5,210 مايل دريايی (9,649 كيلومتر) |
7,730 مايل دريايی (14,316 كيلوگرم) |
9,420 مايل دريايی (17,446 كيلومتر) |
4,895 مايل دريايی (9,065 كيلومتر) |
5,995 مايل دريايی (11,029 كيلومتر) |
7,880 مايل دريايی (14,594 كيلومتر) |
| مسافت لازم برای برخاستن | 8,000 فوت (2,438 متر) |
11,000فوت (3,353 متر) | 10,600 فوت (3,231 متر) |
11,000فوت (3,353 متر) |
||
| گنجايش سوخت | 31,000 US gal (117,335 ليتر) | 45,220 US gal (171,160 ليتر) | 53,440 US gal (202,287 ليتر) | 47,890 US gal (181,280 ليتر) | 45,220 US gal (171,160 ليتر) | 47,890 US gal (181,280 ليتر) |
| حد پرواز | 43,100 فوت (13,135 متر) | |||||
| موتور | PW 4077 RR 877 GE 90-77B |
PW4084 PW 4090 RR 895 GE 90-94B |
GE 90-110B | PW 4098 RR 892 GE 90-94B |
GE 90-115B | |
[ویرایش] بازار فروش
[ویرایش] سفارش ها
| 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 | 2000 | 1999 | 1998 | 1997 | 1996 | 1995 | 1994 | 1993 | 1992 | 1991 | 1990 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4 | 76 | 154 | 42 | 13 | 32 | 30 | 116 | 35 | 68 | 55 | 68 | 101 | 0 | 30 | 30 | 24 | 28 |
[ویرایش] واگذاری ها
| 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 | 2000 | 1999 | 1998 | 1997 | 1996 | 1995 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 0 | 65 | 40 | 36 | 39 | 47 | 61 | 55 | 83 | 74 | 59 | 32 | 13 |
- آمار مربوط به دی ماه 138۵ است .
[ویرایش] كوتاه و خواندنی
- خدمه پرواز در ايالات متحده 777 را به عنوان تريپل سون می شناسند اين در حالی است كه در انگلستان به 777 سون سون سون گفته
می شود .
- ارابه های فرود 777 بزرگترين ارابه های فرودی هستند كه تاكنون در يك هواپيمای مسافربری به كار رفته است . هر چرخ 777-300 وزنی معادل ۵2310 پوند (23370 كيلوگرم) را تحمل مي كند كه اين عدد نيز در بين تمام هواپيماهای جهان يک ركورد به شمار می رود .
- 777-300 ای آر در چارچوب آزمايش هايش براي اخذ مجوز ETOPS-180 شش ساعت و 29 دقيقه در حالی كه تنها يكی از موتورهايش كار
می كرد پرواز نمود . اين آزمايش بر فراز اقيانوس آرام انجام گرفت . (لازم به ذكر است برای اخذ مجوز فوق كافی است يک هواپيمای دو موتوره 3 ساعت با يك موتور بدون مشكل به پرواز خود ادامه دهد . )
- موتورهاي GE90-110B و GE90-115B كه بر روي 777-200 ال آر و 777-300 ای آر نصب شده اند قطری بيشتر از بدنه يک فروند بوئينگ 737 دارند . كتاب ركوردهای گينس موتور GE90-115B را به عنوان قدرتمندترين موتور جتی كه تاكنون روی يک هواپيمای تجاری نصب شده به ثبت رسانده است .
- بخش مهمی از قطعات 777 در خارج از ايالات متحده توليد می شوند، 777 از اين نظر تنها پس از هواپيمای جديد 787 در جايگاه دوم قرار دارد . شركت هاي خارجی فعال در پروژه 777 به شرح زير اند : شركت صنايع سنگين ميتسوبيشی (قطعات بدنه)، شركت صنايع سنگين كاوازاكی (قطعات بدنه)، شركت صنايع سنگين فوجی (قسمت ميانی بال)، ايلوشين (قسمت نگهدارنده بار مسافرين در بالای كابين)
- 777 توسط نسل جديدی از محصولات بوئينگ به نام وای3 جايگزين خواهد شد . اين سری جديد از هواپيماها از فن آوری های به كار رفته در بوئينگ787 بهره مند خواهند بود و جای خانواده 7۴7 و 777 را در خط توليد بوئينگ خواهند گرفت .
[ویرایش] حوادث
تنها حادثه منجر به مرگی كه يک 777 در آن دخيل بوده است در سال 2001 و در فرودگاه بين المللی دنور به وقوع پيوست، در جريان اين حادثه عمليات سوخت گيری يك 777 منجر به بروز آتش سوزی و در نتيجه مرگ يک نفر شد .
[ویرایش] منابع
[ویرایش] پيوند به بيرون
|
|
|---|
| با موتور پیستونی: ۴۰آ | ۸۰ | ۲۲۱ | ۲۴۷ | ۳۰۷ | ۳۱۴ | ۳۷۷ |
| هواپیماهای جت: ۳۶۷-۸۰ | ۷۰۷/۷۲۰ | ۷۱۷ |۷۲۷ | ۷۳۷ | ۷۴۷ (اس‌پی/-۴۰۰/-۸) | ۷۵۷ | ۷۶۷ | ۷۷۷ | ۷۸۷ |
| در دست طرح: ۲۷۰۷ | ۷جیی۷ | ان‌ال‌آ | سونیک کروزر | وای۱ | وای۳ |
