رمان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رُمان (صورت انگلیسی این کلمه، "Novel"، از کلمهٔ فرانسوی "Nouvelle" (به‌معنای «جدید») گرفته شده‌است) به متنی طولانی و ساختگی گفته می‌شود که به نثر نوشته می‌شود. در قرن هجدهم کلمهٔ «رمان» بیشتر برای اشاره به قصه‌های کوتاه در مورد عشق و توطئه به کار می‌رفت. در ۲۰۰ سال اخیر رمان تبدیل به یکی از مهم‌ترین اشکال ادبی شده‌است.
کلمهٔ «رمان» از زبان آلمانی وارد زبان فارسی شده‌است. رمان در فارسی قالب ادبی مدرنی به شمار می‌رود. برخی از رمان‌های مهم فارسی عبارت‌اند از:
- بوف کور نوشته صادق هدایت
- شوهر آهو خانم نوشته علی محمد افغانی
- سووشون نوشته سیمین دانشور
- سنگ صبور نوشته صادق چوبک
- همسایه‌ها نوشته احمد محمود
- شازده احتجاب نوشته هوشنگ گلشیری
- کلیدر نوشته محمود دولت آبادی
- سال‌های ابری نوشته علی اشرف درویشیان
- سمفونی مردگان نوشته عباس معروفی
