پلاسما (فیزیک)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پلاسما گاز شبه خنثایی از ذرات باردار و خنثی است که رفتار جمعی از خود ارائه می‌دهد. به عبارت دیگر می‌توان گفت که واژه پلاسما به گاز یونیده‌شده‌ای اطلاق می‌شود که همه یا بخش قابل توجهی از اتمهای آن یک یا چند الکترون از دست داده و به یونهای مثبت تبدیل شده باشند. یا به گاز به شدت یونیزه شده‌ای که تعداد الکترونهای آزاد آن تقریبا برابر با تعداد یونهای مثبت آن باشد، پلاسما گفته می‌شود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاریخچه
در سال ۱۸۷۹ فیزیکدان انگلیسی سر ویلیام کروکس، هنگام مطالعهٔ خواص ماده در تخلیهٔ الکتریکی، پیشنهاد کرد که این گازها حالت چهارم ماده هستند.
[ویرایش] حالت چهارم ماده
اصطلاح حالت چهارم ماده این ایده را که می‌توان با گرم کردن مواد جامد (حالت اول) به مایع (حالت دوم) و با گرم کردن مایع به گاز (حالت سوم) رسید، را دنبال می‌کند. گر
[ویرایش] دما در حالت پلاسما
در حالت‌های جامد، مایع و گاز، دما را می‌توان از روی دامنهٔ حرکت (سرعت نوسان) ذرات تشکیل دهندهٔ ماده تعریف کرد اما در حالت پلاسما، دما از روی میزان جدایش یونهای مثبت از الکترون‌ها تعریف می‌شود.
[ویرایش] منابعی برای مطالعهٔ بیشتر
- S. Eliezer and Y. Eliezer - The fourth state of matter, An introduction to plasma science (Second Edition) - Institute of Physics Publishing Ltd. - 2001
