Камено доба
Од Википедија, слободна енциклопедија
Каменото време е најстариот период во праисторијата. Според основниот материјал од кој биле направени орудијата - каменот, овој период од праисторијата се нарекува камено доба или камено време. Каменото доба, пак, од своја страна се дели на старо камено време или палеолит и ново камено време или неолит.
Палеолитот се карактеризира со користење на груби камени орудија од страна на човекот, а во неолитот тој изработувал поусовршени камени орудија со брусење и стругање. Освен употребата на поусовршени камени орудија, во неолитот луѓето започнале да се занимаваат и со разновидни дејности - од лов и риболов до земјоделство и сточарство.
[уреди] Старо камено време (палеолит)
Во старото камено време луѓето ја започнале најраната борба за користење на природата со употреба на готови или грубо обработени камени орудија.
Со усовршувањето на орудијата, човекот полесно се снаоѓал во природата. Орудието во неговата рака можело полесно да го победи ѕверот или животното. А со стапот ја продолжил својата рака, со силен удар.
Долго време луѓето не ја познавале употребата на огнот. Дури подоцна научиле да го добиваат со удирање камен од камен или со триење на две суви дрва, а освен за приготвување храна, започнале да го употребуваат и за затоплување на отворен простор или во пештерите, за осветлување и гонење на животните во ловот.
Покрај огнот, значајна пресвртница во животот на луѓето во старото камено време претставувала и појавата на говорот. Тој се појавил како неопходност во меѓусебните контакти за соопштување или пренесување на мислите.
Во овој период луѓето започнале да се занимаваат и со риболов, а постепено доаѓа и до првата полово - возрасна поделба на трудот - жените и децата главно собирале храна од готовите плодови во природата, а мажите главно се занимавале со лов и риболов.
[уреди] Ново камено време (неолит)
Луѓето постојано ги усовршувале своите орудија. Во неолитот, каменот и натаму останал главен материјал за изработка на орудија, но тој бил обработуван и со брусење, стругање и дупчење. Во својата разновидна дејност, луѓето започнале да изработуваат и дрвени садови, корпи од прачки и убиствени копја, а се појавила и употребата на лакот и стрелата, кои ќе останат главно оружје на човекот до пред околу 700 години.
Со копјето, лакот и стрелата, луѓето полесно ловеле од далечина и така ловот и риболовот им станале главни занимања.
Ловот и риболовот ги навеле луѓето да се населуваат покрај реките и езерата. Додека мажите оделе на лов и риболов, жените и понатаму се занимавале со собирачка дејност на плодови во природата. Се претпоставува дека жените први го забележале никнењето на семето и започнале да се занимаваат со примитивно земјоделство. Тоа бил почетокот на човековата производствена дејност, со која подоцна ќе започнат да се занимаваат и мажите.
Усовршените орудија за лов и занимавањето со земјоделство овозможувале поголемо изобилство на храна, па помалите животни ги чувале како резервна храна. Но, со текот на времето, тие се привикнувале едни на други и така започнало припитомувањето на дивите животни. Прво било припитомено кучето, а потоа и овцата, козата, кравата и коњот. Со тоа започнало времето на сточарството, како и употребата на домашните животни, во прв ред коњите и говедата за влечење.
