Cafeïne
Van Wikipedia
Cafeïne | |
---|---|
|
|
Chemische structuur van cafeïne |
|
Drie weergaven van Cafeïne Lichtblauw = C = koolstof; Donkerblauw = N = Stikstof, Rood = O = Zuurstof; wit = H = Waterstof |
|
|
|
Molecuulformule | C8H10N4O2 |
Smiles | O=C1C2=C(N=CN2C)N(C(=O)N1C)C |
IUPAC | |
Andere namen | 1,3,7-trimethylxanthine, theïne, mateïne, guaranine, methyltheobromine |
CAS-nummer | 58-08-2 |
EINECS-nummer | 200-362-1 |
EG-nummer | |
VN-nummer | |
Beschrijving | kleurloze tot witte naalden of poeder |
Vergelijkbaar met | |
|
|
Xn, schadelijk |
|
Carcinogeen | |
Hygroscopisch | |
Risico (R) en veiligheid (S) |
R-zinnen: R22 |
Omgang | |
Opslag | |
ADR-klasse | |
MAC-waarde | |
LD50 (ratten) | (oraal) 355 mg/kg[1] (intraperitoniaal) 240 mg/kg (subcutaan) 170 mg/kg (intraveneus) 105 mg/kg (rectaal) 300 mg/kg |
LD50 (konijnen) | (oraal) 246 mg/kg (intraveneus) 58 mg/kg |
MSDS-fiches | |
|
|
Aggregatietoestand | vast |
Kleur | kleurloos of wit |
Dichtheid | 1,23 g/cm³ |
Molmassa | 194,19 g/mol |
Smeltpunt | 238 °C |
Kookpunt | (sublimeert bij) 178 °C |
Vlampunt | °C |
Zelfontbrandingstemperatuur | °C |
Dampdruk | Pa |
Oplosbaarheid in water | g/L |
Goed oplosbaar in | |
Slecht oplosbaar in | |
Onoplosbaar in | |
Dipoolmoment | D |
Viscositeit | Pa·S |
Kristalstructuur | |
ΔfG |
kJ/mol |
ΔfG |
kJ/mol |
ΔfG |
kJ/mol |
ΔfH |
kJ/mol |
ΔfH |
kJ/mol |
ΔfH |
kJ/mol |
S |
J/mol·K |
S |
J/mol·K |
S |
J/mol·K |
C |
J/mol·K |
Evenwichtsconstanten | |
Klassieke analyse | |
Spectra | |
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar) |
Cafeïne of coffeïne is een alkaloïde die onder andere voorkomt in koffiebonen, thee, maté, guarana en cacaobonen. De alkaloïden zijn een groep stoffen waartoe ook genotmiddelen zoals nicotine en cocaïne behoren. Ook in de geneeskunde gebruikte stoffen zoals morfine en codeïne zijn alkaloïden. De systematische naam van cafeïne is 1,3,7-trimethylxanthine. De chemische formule van cafeïne is C8H10N4O2.
Cafeïne is ook de opwekkende stof in een aantal frisdranken zoals Coca-Cola en Dr Pepper. Soms wordt zij toegevoegd aan pijnstillers zoals paracetamol, omdat lage doseringen cafeïne pijnverlichtend kunnen werken. Sinds enkele jaren is ook de invloed van cafeïne op de stofwisseling bekend, waardoor cafeïne een veel gebruikt ingredient is van populaire vetverbranders (ook wel fatburners genoemd) zoals Stacker. Cafeïne heeft adrenerge effecten: zij stimuleert het zenuwstelsel, de hartslag en de ademhaling. Bij regelmatig gebruik kan gewenning optreden en plotseling stoppen met de inname kan dan zorgen voor hoofdpijn, een sterke afname van de bloeddruk en andere ontwenningsverschijnselen. Dit komt regelmatig voor bij mensen die op het werk veel koffie drinken en dan in het weekeinde hoofdpijn hebben.
Cafeïne heeft in het lichaam een halfwaardetijd van circa 5 uur, dus wanneer men de dag om 8.00 uur zou beginnen met acht koppen koffie, dan heeft men om 13.00 uur nog steeds het equivalent van vier koppen koffie in het bloed, om 18 uur nog het equivalent van twee koppen en wanneer men gaat (proberen te) slapen is het alsof men net een kop koffie gedronken heeft.
Cafeïne kan uit koffiebonen worden verwijderd met behulp van superkritische kooldioxide. Dit is een toepassing van het kritische punt van kooldioxide.
[bewerk] Verwijzingen
[1] Merck & Co Inc (1999) The Merck Index, USA: Chapman & Hall/CRC