Frederic Mistral
Van Wikipedia
Frederic (Frédéric op zijn Frans) Mistral (8 september 1830 – 25 maart 1914) was een Frans schrijver en Nobelprijswinnaar. Hij werd geboren in Maillane, een dorp gelegen ten noorden van de stad Arles in zuid-Frankrijk. Hij is misschien wel de bekendste auteur van de moderne Occitaanse letterkunde. Hij schreef zijn werk in het Provençaals, een Occitaans dialect.
In 1854 behoorde hij tot de oprichters, van de "Félibrige", een vereniging van schrijvers en dichters met als doel de bevordering van de Provençaalse taal en culturele identiteit. Ook een van zijn vrienden, Alphonse Daudet, (geboren te Nîmes in 1840), trad toe tot dit genootschap. In 1859 verschijnt het lange gedicht Mireio (Mireille) waar hij vele jaren aan heeft gewerkt.
Later verschijnen de dichtbundels:
- Calendau (1867)
- Lis isclo d'or (De gouden eilanden, 1875)
- Nerto (1885)
- La Rèina Jano (1890)
- Lou pouémo dóu Rose (Het lied van de Rhone,1897)
Hij werkte ook vele jaren aan een woordenboek van het Provençaals van de Rhône-vallei:
- Lou tresor dou Félibrige" (1878).
In 1899 sticht hij te Arles het "Musée Arlaten", dat aan de Provençaalse geschiedenis en folklore is gewijd.
In 1904 krijgt hij de Nobelprijs voor de literatuur voor zijn poëtisch werk en zijn bijdragen aan de Provencaalse taalkunde, samen met de Spaanse toneelschrijver José Echegaray Y Eizaguirre.
De opera "Mireille" van Charles Gounod is gebaseerd op Mireio.
Frédéric Mistral wordt in Frankrijk nog steeds alom geëerd met de vernoeming naar hem van straten en scholen en door middel van plaquettes en beelden.
