Grote Trianon

Van Wikipedia

Grote of Grand Trianon

Grand Trianon, Kasteel van Versailles

Het Grote Trianon (Grand Trianon in het Frans) is een groot lustpaviljoen in de Franse tuin (kasteel van Versailles) van het Kasteel van Versailles, genoemd naar een voormalig gehucht Trianon.

[bewerk] Geschiedenis

Het lusthof werd gebruikt door de Koninklijke Familie om de strenge hofetiquette te ontvluchten en dichter bij elkaar te kunnen zijn. Het bevindt zich vlakbij het kleine Trianon.

Het gehucht Trianon werd in 1668 gekocht door Lodewijk XIV van Frankrijk, hij verenigde dat met het Domein van Versailles en liet het vervolgens geheel slopen om er in 1670 een paviljoen te laten bouwen. Bij deze eerste versie, van architect Louis Le Vau, werden de gevels bekleed met blauwe en witte porseleinen tegels en werd zodoende het Trianon van Porselein genoemd. In 1687 besloot Lodewijk dit paviljoen te vervangen door een groter gebouw.

Het huidige gebouw (1687-1688), van architect Jules Hardouin-Mansart, bestaat uit twee vleugels in lichtgeel marmer, die door een galerij (Robert de Cotte) met gekoppelde Ionische zuilen uit rood marmer, verbonden worden. Naar aanleiding van de decoratie werd dit het Trianon van Marmer genoemd.

Het Grote Trianon ligt ten noorden, aan het eind van een dwarsarm van het Grote Kanaal en is omgeven door tuinen en een park. Hardouin-Mansart ontwierp ook de marmeren fontein, de Buffet d'Eau, 1703.

Het werd in de 18e eeuw verwaarloosd. Napoleon III en later Lodewijk Filips lieten het gebouw in ere herstellen. De appartementen bevatten salons, chambres en antichambres. De rechtervleugel, waarin zich Lodewijk XIV, Madame De Maintenon en later Napoleon I ophielden, laat verschillende stijlperioden zien;

de Salon Rond, ingericht tijdens de regering van de Zonnekoning
de Salon de Famille uit de tijd van Lodewijk Filips
de werkkamer en slaapkamer van Napoleon I

[bewerk] Trivia

Het interieur is in 1965, op last van Charles de Gaulle, volledig gerestaureerd in Empirestijl en in de stijl Louis-Philippe (Lodewijk-Filips I). Sindsdien is een gedeelte van de rechtervleugel beschikbaar voor de Franse president en wordt het mede gebruikt als onderkomen voor buitenlandse staatshoofden die op staatsbezoek zijn.