Joe Zawinul
Van Wikipedia
Josef Erich (Joe) Zawinul (Wenen 7 juli 1932) is een Oostenrijks-Amerikaans jazz-toetsenist en componist.
Hij speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de jazzrock, samen met Chick Corea, Herbie Hancock, John McLaughlin en Miles Davis. Zawinul is het meest bekend geworden als oprichter van de band Weather Report, met Wayne Shorter. Tegenwoordig is hij leider van het ensemble Zawinul Syndicate.
Hij behoorde, samen met Corea en Hancock, tot de eersten die elektrische piano's en vroege synthesizers zoals de ARP 2600 gebruikten in de jazz. Bijvoorbeeld in Sweetnighter (1973). Anders dan Hancock was Zawinul niet erg in de Minimoog geïnteresseerd. Hij was een van de eersten die een Fender Rhodespiano gebruikte met een phaser en een wah-wah pedaal. Zawinul is een perfectionist en wist een modern geluid te ontwikkelen. Hij is nog steeds een belangrijke artiest en componist in de jazzwereld.
Zawinul groeide op in Wenen. Hij leerde zichzelf op zesjarige leeftijd accordeon spelen, en studeerde later cello en piano aan het conservatorium van Wenen. Hij kreeg in 1959 een beurs voor het Berklee College of Music en emigreerde naar de Verenigde Staten. Tijdens een negenjarig dienstverband als toetsenist bij het Cannonball Adderley kwintet, schreef Zawinul de hit "Mercy, Mercy, Mercy." Hij schreef ook "Walk Tall" en "Country Preacher" dat een eerbetoon was aan Jesse Jackson, leider van de Amerikaanse Burgerrechtenbeweging.
Aan het eind van de jaren zestig voegde Zawinul zich bij Miles Davis' band en hielp hij met het ontwikkkelen van de fusion. Hij speelde onder meer mee op In a Silent Way, waarvan hij het titelnummer componeerde, en op het album Bitches Brew. In 1970 richtte hij met saxofonist Wayne Shorter, die hij tijdens de opnamen had ontmoet, de band Weather Report op.
Zawinul's grootste commerciële succes was zijn compositie "Birdland", een stuk van zes minuten dat op het Weather Report-album Heavy Weather 1977 verscheen. Het is een van de meest herkenbare jazznummers uit de jaren zeventig en het is gecoverd door diverse artisten, onder wie The Manhattan Transfer en Quincy Jones, die er een Grammy Award voor kregen, en Maynard Ferguson. Zelfs de uitvoering door Weather Report werd op diverse mainstream radiostations gedraaid, wat de band een hoop nieuwe fans opleverde.
Eind jaren tachtig richtte Zawinul een nieuwe groep op: Zawinul Syndicate.
Zawinul is door het muziektijdschrift Down Beat 28 keer uitgeroepen tot beste toetsenist. Hij heeft een eredoctoraat van de Berklee School of Music, een onderscheiding van de stad Wenen, en een Bird van het North Sea Jazz Festival (2002).
Inhoud |
[bewerk] Trivia
Zawinul groeide op in Landstraße, een voorstad van Wenen, en was een schoolkameraadje en vriend van wijlen president Thomas Klestil.
Brian Eno's instrumentale nummer "Zawinul/Lava" is naar hem genoemd. Ook John McLaughlin's instrumentale nummer "Jozy" is naar Zawinul genoemd; evenals Warren Cuccurullo's "Hey Zawinul".
[bewerk] Discografie (samenvatting)
- Zawinul (1971)
- Dialects (1986)
- Lost tribes (1992)
- My people (1996)
- World tour (1998)
- Faces & places (2002)
- Vienna nights I live at Joe Zawinuls' birdland (2005)
- Music for two pianos (2006, met Friedrich Gulda)
- Brown street (2006)
met Weather Report:
- Weather Report (1971)
- I sing the body electric (1972)
- Live in Tokyo (1972)
- Sweetnighter (1973)
- Mysterious traveller (1974)
- Tale spinnin' (1975)
- Black market (1976)
- Heavy weather (1977)
- Mr. Gone (1978)
- 8:30 (1979)
- Night passage (1980)
- Weather Report (1982)
- Procession (1983)
- Domino theory (1984)
- Sportin' life (1985)
- This is this (1986)
- Live and unreleased (2002)
- Forecast: tomorrow (2006)
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
| {{{afb_links}}} | Jazz | {{{afb_rechts}}} |  |
|---|---|---|---|
|
Jazzmusici · Jazzband · Jazzalbum · Jazznummer - Jazzstijl · Jazzmuziektheorie |
