Juglans
Van Wikipedia
| Walnoot | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Juglans ailantifolia |
|||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| geslacht | |||||||||||||||||
| Juglans L. (1753) |
Walnoot (Juglans) is een geslacht van bladverliezende bomen in de Okkernootfamilie. De Okkernoot (Juglans regia) is de bekendste soort. De wetenschappelijke naam Juglans is afgeleid van Jovis glans = de eikel van Jupiter.
De bomen worden 10 tot 40 meter hoog. De geveerde bladeren hebben 5-25 deelblaadjes. De jonge loten hebben geladderd merg.
Het geslacht telt cira anderhalf dozijn soorten, die in de Oude Wereld beperkt zijn tot de gematigde gebieden, van Zuidoost-Europa tot Japan, maar in de Nieuwe Wereld een grotere verspreiding kennen, van Zuidoost-Canada tot Californië en Zuid-Argentinië.
Hoewel lang is gedacht dat de okkernoot een Romeinse introductie in Noord-west Europa was, duiden archeologische pollen (stuifmeel) op de aanwezigheid van Juglans regia in de Europese prehistorie, bijvoorbeeld in de mede (drank) in de Glauberg kelk van de Hallstatt-cultuur uit de ijzertijd.
Walnoten worden gebruikt als voedselplant door de larven van sommige Lepidoptera soorten waaronder bastaardsatijnvlinder (Euproctis chrysorrhoea), kleine zomervlinder (Hemithea aestivaria), Pavonia pavonia en Gewone Spikkelspanner (Ectropis crepuscularia).
[bewerk] Een taxonomie [van wie?]
- sect. Juglans.
- Juglans regia L. (J. duclouxiana Dode, J. fallax Dode, J. orientis Dode)
- Juglans sigillata Dode
- sect. Rhysocaryon.
- Juglans australis Griseb. (J. boliviana Dode)
- Juglans brasiliensis Dode
- Juglans californica S.Wats.
- Juglans hindsii (Jepson) R.E.Smith
- Juglans hirsuta Manning
- Juglans jamaicensis C.DC. (J. insularis Griseb.)
- Juglans major (Torrey) Heller (J. arizonica Dode, J. elaeopyron Dode, J. torreyi Dode)
- Juglans major var. glabrata Manning
- Juglans microcarpa Berlandier (J. rupestris Engelm.)
- Juglans microcarpa var. stewartii (Johnston) Manning
- Juglans mollis Engelm.
- Juglans neotropica Diels (J. honorei Dode)
- Juglans nigra L.
- Juglans olanchana Standl. & L.O.Williams
- Juglans peruviana Dode
- Juglans soratensis Manning
- Juglans steyermarkii Manning
- Juglans venezuelensis Manning
- Sect. Cardiocaryon.
- Juglans ailantifolia Carr. (J. cordiformis Maxim., J. sieboldiana Maxim.)
- Juglans cinerea L.
- Juglans mandschurica Maxim. (J. cathayensis Dode, J. formosana Hayata, J. hopeiensis Dode, J. stenocarpa Maxim.)
- Hybriden
- Juglans ×bixbyi Rehd. - J. ailantifolia × J. cinerea
- Juglans ×intermedia Carr. - J. nigra × J. regia
- Juglans ×notha Rehd. - J. ailantifolia × J. regia
- Juglans ×quadrangulata (Carr.) Rehd. - J. cinerea × J. regia
- Juglans ×sinensis (D. C.) Rehd. - J. mandschurica × J. regia
- Juglans ×paradox Burbank - J. hindsii × J. regia
- Juglans ×royal Burbank - J. hindsii × J. nigra
- Externe links
- Juglans in de Flora of North America
- Juglans in de Flora of China
- Juglans in de Flora of Pakistan
- Juglans in de NCBI Taxonomy Browser
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Juglans van Wikimedia Commons. |
