Leo VI van Byzantium
Van Wikipedia
| 866-912 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Keizer van Byzantium | ||||||
|
||||||
|
Leo VI de Wijze (19 september 866 - 11 mei 912) was van 886 tot 912 keizer van het Byzantijnse Rijk.
Leo wordt beschouwd als een groot wetgever en de schrijver van een aantal stukken religieuze poëzie en verdiende daarmee zijn erenaam de Wijze. Hij hervormde het staatsbestel dat steeds gecentraliseerder en autokratischer werd.
In de buitenlandse politiek was hij echter minder gelukkig. Het was niet langer mogelijk zich alleen op de Arabieren te concentreren want de Bulgaren werden onder Symeon weer een ernstige bedreiging. Leo deed daarom een beroep op de Magyaren (Hongaren) die het gebied tussen de Dnieper en de Donau in bezit genomen hadden om de Bulgaren in de rug aan te vallen . Hiermee werden de Magyaren voor het eerst een belangrijke mededinger op de Balkan. Toch werden zowel zij als de Byzantijnen verslagen (Bulgarophygon 896) en moest de keizer schatting betalen.
Ook op Sicilië ging het mis. In 902 namen de Arabieren Taormina in en hadden daamee na 75 jaar strijd eindelijk het hele eiland in handen. Zij vielen ook Thessaloniki aan en richtten er een verschrikkelijk bloedbad aan. Daarna begon Leo meer aan de verdedigingswerken te doen en in 905 werd de Arabische vloot in de Egeïsche Zee verslagen, maar een expeditie naar hun uitvalsbasis Kreta liep weer op een ramp uit.
Al Leo's moeite was uiteindelijk min of meer voor niets. Een lichtpuntje was echter dat er voor het eerst contacten gelegd werden met de Russen: In 911 werd er een handelsovereenkomst gesloten, nadat eerst prins Oleg van Kiev vreedzaam maar dreigend zijn grote vloot in de Bosporus vertoond had.
Leo had ook problemen met zijn diverse echtgenotes en met de kerk. Hem werd zelfs de toegang tot de Hagia Sofia ontzegd, maar Leo wist wel wat hem in zo'n geval te doen stond. Hij deed een beroep op de Paus, die altijd graag zijn rivaal de Patriarch het leven zuur maakte.
Leo stierf na een leven vol zorg op 12 mei 912 en liet het rijk na aan zijn zesjarige zoontje Constantijn VII onder voogdijschap van zijn broer Alexander. Deze had al eerder de troon met hem gedeeld, maar hij gaf niets om regeren en des te meer om plezier maken.
