Leonard Nimoy
Van Wikipedia
Leonard Simon Nimoy (Boston, Massachusetts, 26 maart 1931) is een Amerikaanse acteur, filmregisseur, dichter en fotograaf van Joodse afkomst. Hij is het bekendst door zijn werk voor de televisie- en filmserie Star Trek.
Hij spendeerde veel tijd in het theater en als gastster in televisieseries. Een van zijn bekendere rollen was die van Tevye, de melkman, in de Joodse musical Fiddler on the Roof.
Zijn beroemdste rol is echter die van de half-Vulcaan (Mr.) Spock in de eerste serie van Star Trek (Star Trek: The Original Series) tussen 1966 en 1969. Hij kreeg drie Emmy onderscheidingen voor deze rol. Hij leende zijn stem vervolgens voor Spock in Star Trek: The Animated Series, en speelde mee in twee afleveringen van Star Trek: The Next Generation en in zes Star Trek films met de bezetting van de originele serie.
Nadat de originele Star Trek-serie werd gestopt speelde Nimoy een spion met de naam Paris in de populaire televisieserie Mission Impossible tussen 1969 en 1971. Aan het eind van de zeventiger jaren was hij de presentator van een televisieserie met de naam In search of... (Op zoek naar...) waarin paranormale gebeurtenissen werden onderzocht.
Nadat hij een aantal episodes van de televisieserie Star Trek had geregisseerd ging hij door naar de regie van films, en regisseerde de derde van de Star Trek-films (Star Trek III: The Search for Spock). Hierna regiseerde hij ook Star Trek IV: The Voyage Home (1986), en stapte daarna uit het Star Trek-universum met de hitcomedie Three men and a baby in 1987.
Nimoy heeft twee autobiografieën geschreven, de eerste met de naam I am not Spock (Ik ben Spock niet) uit 1977. De titel van dit boek was controversieel omdat veel fans foutief aannamen dat Nimoy zich van het personage Spock wilde distantiëren. Nimoy zei daarna dat zijn bedoeling was om het algemene publiek nogmaals te laten weten dan Spock en Nimoy niet dezelfde persoon zijn.
Zijn tweede autobiografie heeft de naam I am Spock (Ik ben Spock) en werd uitgegeven in 1995. Door deze titel wilde hij communiceren dat hij na al deze jaren zich had gerealiseerd dat zijn jaren als Spock op het scherm een veel grotere identificatie tussen het fictionele karakter en de echte persoon hadden geleid dan hij had aangenomen. Nimoy had veel toe te voegen aan Spocks karakter en hoe Spock zou handelen in bepaalde situaties. Zijn overpeinzingen hierover zorgden ervoor dat hij over bepaalde dingen ging nadenken op een manier die hij zonder deze rol niet had gehad. In deze autobiografie geeft hij aan dat hij nu echt Spock is, en dat Spock hem is, terwijl hij tegelijkertijd ook afstand houdt tussen feit en fictie.
Hij schreef ook verschillende gedichtenbundels, sommige werden uitgegeven met zijn foto's. Zijn meest recente bundel werd uitgegeven in mei 2002 en heet A lifetime of love: Poems on the passages of Life.
Tijdens en na zijn Star Trek-jaren bracht hij ook een aantal muziekalbums uit met daarop aan Star Trek gerelateerde liedjes en cover-versies van populaire muziek.
Nimoy is ook actief in de Joodse gemeenschap. In 1997 was hij de voice over in de documentaire A Life Apart: Hasidism in America, over de verschillende sektes van de Hasidische orthodoxe joden. In oktober 2002 publiceerde hij Shekinah, een fotografische studie van vrouwen die erop doelde het vrouwelijke aspect van Gods aanwezigheid weer te geven, hij was hierbij geïnspireerd door Kabbalah (esoterische Joodse mystiek).
[bewerk] Trivia
- Nimoy bedacht de Vulcaanse nekgrip (Vulcan Neck Pinch), een greep die tegenstanders bewusteloos maakten.
- Hij bedacht ook het Vulcaanse saluut bestaande uit een geheven hand, palm naar voren met de vingers gescheiden tussen de middel- en de ringvinger. Er wordt gezegd dat het deel is van een zegening is van een rabbi waarbij beide handen worden opgeheven met de duimen naar elkaar om de Hebreeuwse letter sjin aan te geven. Nimoy bedacht ook de bijgaande groet Live long, and prosper.
