Metaalbinding
Van Wikipedia
| Chemische binding |
|---|
| intramoleculaire krachten
intermoleculaire krachten theorieën eigenschappen |
Een metaalbinding is een binding tussen elektropositieve elementen, dus tussen metalen, links in het Periodiek systeem gelegen. Van de metaalatomen in een metaalrooster worden de elektronen in de buitenste schil gemeenschappelijk gesteld. Daar de metalen een kleine elektronegatieve waarde hebben is de aantrekking tussen de atoomkern en de buitenste elektronen zeer gering. Het gevolg is dat de buitenste elektronen zich vrij bewegen tussen de atomen. Men heeft dus in feite een rooster gevormd door positieve metaalionen met daartussen vrije, beweeglijke elektronen. Tussen deze tegengesteld geladen ionen en elektronen heersen echter sterke elektrische aantrekkingskrachten die het geheel stevig aan elkaar houden.
Deze binding is een intramoleculaire noch een intermoleculaire kracht.
De sterkte van een metaalbinding wordt bepaald door (zie bindingssterkte):
- het aantal vrije elektronen
- de straal van de metaalionen
Inhoud |
[bewerk] Eigenschappen
Metalen en metaallegeringen zijn goede geleiders van stroom en warmte (koper, tin, ... ), dit komt door de losse binding van de elektronen. Metalen zijn tevens goed kneedbaar en bewerkbaar, dit door het type binding.
Metalen zijn niet oplosbaar in water.
[bewerk] Modellen omtrent de metaalbinding
[bewerk] elektronenzee-model
In het elektronenzee-model wordt het metaal beschouwd als een 3d rangschikking metaalkationen ondergedompeld in een zee van vrije gedelokaliseerde valentie-elektronen die vrij bewegen door het materiaal. Het geheel wordt samengehouden door de elektrostatische aantrekkingskracht.
